Necessitûdo, pen. prod. necessitúdinis, f. g. Idem quod necessitas. Cic. Afferre necessitudinem pugnæ. Tacit.To make that of necesfitie they mutt sight.Necessitudinibus circunuentas.Sal.Bounden or in datmger to one for a number of pleasures or benefits done to him.Dicere ad necessitudinem.Salust.So say, so farre as neede requireth.Facere necessitudinem alicui. Tacitus. To constraine of necessitie.Necessitu dinibus publicis implicitus.Plin. iun.Lette or troubled with necessarie affaires of the common weale.Imponere necessitudinem.Salust.To constraine: to cause of neceilittie. Necessitudo.Cic.Rinne: alliance: nie friendshippe or familiaritie: a knot of alliance.
Lewis and Short: Latin dictionary
nĕcessĭtūdo, ĭnis, f. [necesse], necessity, inevitableness, want, need, distress. I.Lit. (in Cic. less freq. than necessitas; in gen. more antiquated; cf. Gell. 13, 3, 3): calamitatis necessitudine inductus, Sisenn. ap. Non. 354, 6: puto hanc esse necessitudinem, cui nullā vi resisti potest: quae neque mutari neque leniri potest, Cic. Inv. 2, 57, 170; cf. the context: an necessitudine, quod alio modo agi non possit, id. ib. 2, 20, 61; 2, 57, 171: neve eam necessitudinem imponatis, ut, etc., Sall. C. 33, 5: non eadem nobis et illis necessitudo impendet, id. ib. 58, 5: necessitudinem alicui facere, Tac. A. 3, 64: miserrima, Vell. 2, 50, 2.—II.Transf., a close connection, in which one person stands to another as relative or friend, relationship, friendship, intimacy, bond, etc.: plerique grammaticorum asseverant, necessitudinem et necessitatem longe differre, ideo, quod necessitas sit vis quaedam premens et cogens: necessitudo autem dicatur jus quoddam et vinculum religiosae conjunctionis idque unum solitarium significet, Gell. 13, 3, 1: nomina necessitudinum mutare, Cic. Clu. 70, 199: sancta necessitudinum nomina, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2: liberorum necessitudo, Cic. Fam. 13, 10, 1: etiam antea Jugurthae filia Bocchi nupserat. Verum ea necessitudo apud Numidas Maurosque levis ducitur, Sall. J. 80, 6: in amicitiae conjunctionisque necessitudine, Cic. Lael. 20, 71; cf.: sunt mihi cum illo omnes amicitiae necessitudines, id. Sest. 17, 39: necessitudo et affinitas, id. Quint. 4, 13: summā necessitudine et summā conjunctione adductus, id. Fam. 13, 27, 2: bonos viros ad tuam necessitudinem adjungere, id. ib. 13, 11, 2: cum accusatore tuo satis justam causam conjungendae necessitudinis putant, quod, etc., id. Verr. 2, 4, 65, 145: necessitudinem sancte colere, id. Fam. 13, 19, 1: familiaritatis necessitudinisque oblitus, id. Mur. 3, 7: caput illud est ut Lysonem ... recipias in necessitudinem tuam, id. Fam. 13, 19, 3; cf. id. ib. 13, 12, 1; 9, 13, 3.—2.Trop., a necessary connection: numerus autem ... neque habebat aliquam necessitudinem aut cognationem cum oratione, Cic. Or. 56, 186.—B. Concr.: necessitudines, persons with whom one is closely connected, relatives, connections, friends (post-Aug.): petiit, ut sibi permitteretur revisere necessitudines, i. e.
mother and children
, Suet. Tib. 11 fin.: remisit tamen hosti judicato necessitudines amicosque omnes, id. Aug. 17; id. Tib. 50; Tac. H. 3, 59 fin.: crederes Alexandrum inter suas necessitudines flere, Curt. 4, 10, 12: relictis obsidum loco necessitudinibus suis, Amm. 15, 5, 6.