Naufragium, naufragij, neut. gen. Cic.Wrecke on the sea: losse: detriment.Commune naufragium. Claud. Magna naufragia. Lucret. Dira. Senec. Colligere naufragia, Vide COLLIGO.Expelli naufragio.Cic.Facere naufragium. Cicero. To loose a shippe by tempest: to haue shipwracke. Et per translationem, To loose all his goodes.Pati naufragium.Senec.To haue shipwracke.Naufragia & bonorum direptiones.Cic.Naufragia rei familiaris.Cic.Losse of ones snbstance.Ex naufragio tabula.Cic.An helpe or succour in a great calamitie.Naufragium fortunarum.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
naufrăgĭum, ii, n. [for navifragium, from navis-frango], a shipwreck. I.Lit.: multi naufragia fecerunt, Cic. Fam. 16, 9, 1: naufragio perire, id. Deiot. 9, 25: naufragio interire, Caes. B. C. 3, 27: naufragio interceptus, Tac. A. 14, 3; Flor. 3, 10, 7: nullum conferri posse Naufragium velis ardentibus, Juv. 12, 22: pati, Sen. Herc. Oet. 118.—Prov.: naufragia alicujus ex terrā intueri,
to behold the ruin of others from a position of safety
, Cic. Att. 2, 7, 4 (cf. Lucr. 2, 1): naufragium in portu facere, i. e.
to fail when on the verge of success
, Quint. Decl. 12, 23.—B.Poet., transf. 1.A storm: naufragiis magnis multisque coörtis, Lucr. 2, 552.—2.The remains of a shipwreck, a wreck: Eurus Naufragium spargens operit freta, Sil. 10, 323.—II.Trop., shipwreck, ruin, loss, destruction: naufragium fortunarum, Cic. Rab. Perd. 9, 25: luculenti patrimonii, id. Phil. 12, 8, 19: rei familiaris, id. Fam. 1, 9, 5: cum Gallica gens per Italiam naufragia sua latius traheret,
defeats
, Flor. 1, 13, 19: tabula ex naufragio, lit. a plank on which a shipwrecked person saves himself; hence, a means of deliverance, a solace, Cic. Att. 4, 18, 3.—B.Transf., the shattered remains, a wreck: naufragia Caesaris amicorum, Cic. Phil. 13, 2, 3: colligere naufragium rei publicae. id. Sest. 6, 15: credo mollia naufragiis litora posse dari, Ov. P. 1, 2, 62; 2, 9, 9.