Nausea, nanseæ, f. g. Plin. Oisposition or will to vomit: lothing or abhorting of things.Nauigauimus sine timore, & sine nausea.Cic.Abijt iam placè nausea, Vide ABEO.Fluentem nauseam coercere. Horat. To stay an appetite to vomite.Discutare nauseam. Columel. To put away disposition of vemiting.Facere nauseam.Cic.To prouoke vomiting.Inhibere nauseam. Plin. To stop vomiting.Nausiabundur.Dposed or readie to vomite.
Lewis and Short: Latin dictionary
nausĕa or nausĭa, ae, f., = nausi/a, sea-sickness. I.Lit.: ne nauseae molestiam suscipias aeger, Cic. Fam. 16, 11, 1: navigavimus sine timore et nauseā, id. Att. 5, 13, 1: nauseā pressus, Cels. 1, 3.—II.Transf., in gen., sickness, nausea; vomiting (syn. fastidium): nausea segnis, quae bilem movet nec effundit, Sen. Ep. 53, 3: cruditates, quae nauseam faciunt, Plin. 26, 11, 69, 112: elaeomeli non sine nauseā alvum solvit, id. 23, 4, 50, 96: nauseam fluentem coërcere. Hor. Epod. 9, 35: ubi libido veniet nauseae, Cato, R. R. 156.—B.Trop., a qualm, nausea: cotidianam refice nauseam nummis. Audire gratis, Afer, ista non possum, Mart. 4, 37, 9.