Mortarium, mortarij, n. g. Plin. Col. A morter wherein things are brayed.Mortarium. Plin. Vitru. A place where line and sande bee mired to make morter.
Lewis and Short: Latin dictionary
mortārĭum, ii, n., a mortar (mostly ante-class. and post-Aug.). I.Lit.: mortarium, in quo teruntur quae solvenda sunt, Non. 543, 22; Plaut. Aul. 1, 2, 17; Cato, R. R. 74: aerea, Plin. 33, 8, 41, 123: plumbea, id. 34, 18, 50, 168.—II.Transf.A.A large basin or trough in which mortar is made, Vitr. 7, 3, 10; 8, 6, 14; Plin. 36, 23, 55, 177.—Hence, 2.Mortar: mortario caementum addatur, Vitr. 8, 7.—B.A hollow resembling a mortar, dug round a tree: arbori mortarium statim faciunt, Pall. 4, 8, 1.—C.That which is triturated in a mortar, a drug: et quae jam veteres sanant mortaria caecos, Juv. 7, 170.