Ministro, ministras, ministrâre. Plau. To serue: to minister: to proffer: to offer: to deliuer to: to giue a thing in seruing.Furor arma ministrat. Vi. Rage findeth weapõ to fight with.Fragra ministrant cibos. Se. Strawberries serus for meate.Diuitias ministrare alicui.Ouid.Iussa medicorum miuistrare.Ouid.To minister or giue the sicke that the phisitions commaunde.Poculum ministrare.Cic.To serue of drincke: to waite on his cuppe.Timidè gelideque ministrare res omnes. Horat. Amor ministrat mille vias fallendi. Tibul. Loue inuenteth.Ministrare victum. Varro. To giue one meate and drincke.Vinum verba ministrat. Hor. Wine maketh men talkatiue.Vires ministrate alicui.Virg.
Lewis and Short: Latin dictionary
mĭnistro, āvi, ātum, 1, v. a. [minister], to attend, wait upon, serve, esp. at table, to serve up, pour out, hand food or drink (syn.: servio, appareo, praebeo, suggero; class.). I.Lit.(a). With dat.: Acastum retine, quo commodius tibi ministretur, Cic. Fam. 16, 14, 2: cui matronam ministrasse compererat, Suet. Aug. 45.—(b). With acc.: nosmet inter nos ministremus, Plaut. Stich. 5, 4, 7.—(g).Absol.: hic ministrabit dum ego edam, Plaut. Curc. 2, 3, 90.—II.Transf., to take care of, manage, govern, direct; and, in gen., to provide, furnish, supply, give, afford: ministrare (naves) velis, of the steersman, Verg. A. 6, 302: naves nec velis ministrantur, nec, etc., Tac. G. 44: ministrare victum alicui, Varr. R. R. 3, 17, 6: viros et arma alicui, Tac. H. 4, 12: prolem,
, Ov. H. 20, 133.—Also of inanim. subjects: sarmentum colibus sucum ministrat, Varr. R. R. 1, 31, 2: (vinum) verba ministrat, Hor. Ep. 1, 15, 20: luna ministrat equis,
serves them, lights them on their way
, Prop. 3, 14, 15: reges ministrabunt tibi, Vulg. Isa. 60, 10; id. Act. 20, 34.