Maléficus, pen. cor. Adiectiuum. Cic.Hurtfull: noysome: that doth hurt: wicked.Maleficum frondibus animal, capra. Plin. A geate is a beast that by brousing hurteth trees.Malefica vis. Plin. Vita malefica. Tac.
Lewis and Short: Latin dictionary
mălĕfĭcus (in MSS. also mălĭfĭ-cus), a, um, adj. [malefacio], evil-doing, nefarious, vicious, wicked, criminal. I.Lit.A. In gen. (class.): homo natura maleficus, et injustus, Cic. Tusc. 5, 20, 57: malefici sceleratique homines, id. Verr. 2, 5, 55, 144: maleficentissimus, Suet. Galb. 15: mores malefici, Plaut. Cas. 4, 2, 4: malefica vita, Tac. A. 4, 21.—As subst.: mălĕ-fĭous, i, m., an evil-doer, criminal: contra istoc detrudi maleficos Aequom videlur, Plaut. Trin. 2, 4, 150.—B. In partic., magical: artes, Vulg. 2 Par. 33, 6.—As substt. 1. mălĕfĭcus, i, m., a magician, enchanter: de maleficis et mathematicis, Cod. Just. 9, 18, 5: magi qui malefici vulgi consuetudine nuncupantur, ib. 9, 18, 7; Schol. Juv. 6, 594.—2. mălĕfĭcum, i, n., a charm, means of enchantment: semusti cineres aliaque malefica, quis creditur anima numinibus inferis sacrari, Tac. A. 2, 69 fin.—II.Transf., hurtful, injurious, noxious, mischievous (only post-Aug.): Christiani, genus hominum superstitionis novae atque maleficae, Suet. Ner. 16: sidera, Plin. 7, 49, 50, 160: vis, id. 33, 4, 25, 84: bestia piscibus malefica, id. 9, 15, 20, 50: caprae, maleficum frondibus animal, id. 12, 17, 37, 73: natura,