Luxuria, lnxuriæ, f. g. Idem. Cic. Odit populus Rom. priuatam luxuriam, publicam magnisicentiam diligit. Cic. Instrumenta luxnriæ. Ouid.Meanes to surther riot: instruments of.Conuitia luxuriæ. Quin. Taunts for ryot and excessine walting.Pestis blanda luxuria. Sen. Riot is a pleasant plague.Misera luxuria. Propert. Solers luxuria. Pers. Cepit præsectos luxuria, Vide CAPIO.Circunscribere luxuriam vtilitate, Vide CIRCVNSCRIBO Defluere luxutiam.To runne at rouers: to ryot exceedingly: to swim in sensualitie.Via facta est luxuriæ. Propert. Indulgere luxuriæ, Vide INDVLGEO.Luxuria soliorum.Virg.Great abundance of leaues.Luxuria bumoris. Plin. Excessiue aboundance of humour.
Lewis and Short: Latin dictionary
luxŭrĭa, ae, and luxŭrĭēs, ēi (v. Zumpt, Verr. 2, 2, 3, 7, and 2, 5, 31, 80; Roby, Gram. 342; old gen. luxurii, Gracch. ap. Gell. 9, 14; the dat. of the fifth decl. is not in use, and the abl. is doubtful; v. Neue, Formenl. 1, 382 sqq.), f. [luxus], rankness. I.Lit., rankness, luxuriance of trees and plants: luxuriem segetum tenerā depascit in herbā, Verg. G. 1, 112: si vitis luxuria se consumpserit, Plin. 17, 22, 35, 181; 9, 2, 1, 2.—B.Poet., transf., of animals: wantonness, friskiness, frolicsomeness, Val. Fl. 7, 65.—II.Trop., riotous living, extravagance, profusion, luxury, excess: quam ecfliges, luxuriae sumptus suppeditare ut possies, Plaut. As. 4, 2, 10: animus, qui nunc luxuriā et lasciviā diffluit, Ter. Heaut. 5, 1, 72: in urbe luxuries creatur, ex luxuriā existat avaritia, necesse est, Cic. Rosc. Am. 27, 75: odit populus Romanus privatam luxuriam, id. Mur. 36, 76: luxuries Hannibalem ipsum Capuae corrupit, id. Agr. 1, 7, 20: diffluere luxuriā, id. Off. 1, 30, 106; 1, 34, 123: res ad luxuriam pertinentes, Caes. B. G. 2, 15: saevior armis Luxuria incubuit, Juv. 6, 293: quis ferat istas luxuriae sordes?id. 1, 140. —B. Of style: in qua (oratione), ut in herbis, in summā ubertate inest luxuries quaedam, Cic. de Or. 2, 23, 96.