Luxuria, lnxuriæ, f. g. Idem. Cic. Odit populus Rom. priuatam luxuriam, publicam magnisicentiam diligit. Cic. Instrumenta luxnriæ. Ouid.Meanes to surther riot: instruments of.Conuitia luxuriæ. Quin. Taunts for ryot and excessine walting.Pestis blanda luxuria. Sen. Riot is a pleasant plague.Misera luxuria. Propert. Solers luxuria. Pers. Cepit præsectos luxuria, Vide CAPIO.Circunscribere luxuriam vtilitate, Vide CIRCVNSCRIBO Defluere luxutiam.To runne at rouers: to ryot exceedingly: to swim in sensualitie.Via facta est luxuriæ. Propert. Indulgere luxuriæ, Vide INDVLGEO.Luxuria soliorum.Virg.Great abundance of leaues.Luxuria bumoris. Plin. Excessiue aboundance of humour.
Luxurio, luxurias, luxuriâre: vel luxurior, luxuriaris, luxuriári, deponens, Liu.To exceede: to abotiud excessinely: to be wanton and giuen to ryote: to spring or grow too rankely.Ne luxuriarent otio animi.Liu.That their minds might not runne at ryot through idlenesse.Delicijs luxuriare.Ouid.Luxuriari varijs colorum picturis. Plin. To grow rankely in diners beautifull colours.Luxuriant animi rebus plerunque secundis.Ouid.Animi luxuriant iuuenilibus annis. Ouidiu. In youth mens minds waxe wanton.Mens luxuriat.Ouid. Membra luxuriant. Ouid.Pecus luxuriat in pratis.Ouid.Cattell feedeth ouer rankely.Luxuriantur arbores. Col. Trees shoote out braunches ouer rankely. Ager assidua luxuriabat aqua. Ouid.Humus luxuriat. Oui. The ground is too tanke.
Lewis and Short: Latin dictionary
luxŭrĭa, ae, and luxŭrĭēs, ēi (v. Zumpt, Verr. 2, 2, 3, 7, and 2, 5, 31, 80; Roby, Gram. 342; old gen. luxurii, Gracch. ap. Gell. 9, 14; the dat. of the fifth decl. is not in use, and the abl. is doubtful; v. Neue, Formenl. 1, 382 sqq.), f. [luxus], rankness. I.Lit., rankness, luxuriance of trees and plants: luxuriem segetum tenerā depascit in herbā, Verg. G. 1, 112: si vitis luxuria se consumpserit, Plin. 17, 22, 35, 181; 9, 2, 1, 2.—B.Poet., transf., of animals: wantonness, friskiness, frolicsomeness, Val. Fl. 7, 65.—II.Trop., riotous living, extravagance, profusion, luxury, excess: quam ecfliges, luxuriae sumptus suppeditare ut possies, Plaut. As. 4, 2, 10: animus, qui nunc luxuriā et lasciviā diffluit, Ter. Heaut. 5, 1, 72: in urbe luxuries creatur, ex luxuriā existat avaritia, necesse est, Cic. Rosc. Am. 27, 75: odit populus Romanus privatam luxuriam, id. Mur. 36, 76: luxuries Hannibalem ipsum Capuae corrupit, id. Agr. 1, 7, 20: diffluere luxuriā, id. Off. 1, 30, 106; 1, 34, 123: res ad luxuriam pertinentes, Caes. B. G. 2, 15: saevior armis Luxuria incubuit, Juv. 6, 293: quis ferat istas luxuriae sordes?id. 1, 140. —B. Of style: in qua (oratione), ut in herbis, in summā ubertate inest luxuries quaedam, Cic. de Or. 2, 23, 96.
luxŭrĭo, āvi, ātum, 1, v. n., and luxŭ-rĭor, ātus, 1, v. dep. (cf. Quint. 9, 3, 7) [luxuria], to be rank, luxuriant, abound to excess (not in Cic. or Cæs.). I.Lit.: ager assiduā luxuriabat aquā, Ov. F. 4, 644: luxuriat Phrygio sanguine pinguis humus, id. H. 1, 53: cacumina virgarum ne luxurientur, Col. Arb. 11: ne (caules) in frondem luxurient, Plin. 19, 6, 34, 113: in patulas comas, Ov. de Nuce, 20: ut seges in pingui luxuriabit humo, id. A. A. 1, 360.—B.Transf.1.To wanton, sport, skip, bound, frisk: (equus) luxurians, Verg. A. 11, 497: luxuriat pecus, Ov. F. 1, 156: leo luxurians, Val. Fl. 6, 613.—2.To have in abundance or excess, to abound in: luxuriatque toris animosum pectus, Verg. G. 3, 81: faciem Deliciis decet luxuriare novis, Ov. H. 16, 191.—3.To swell, enlarge, grow rapidly: membra luxuriant, Ov. M. 7, 292.—II.Trop.A. Of style or language, to be luxuriant, to be too fruitful, to run riot: luxuriantia compescet, Hor. Ep. 2, 2, 122; cf.: luxuriantia astringere (stilo), Quint. 10, 4, 1.—B.To be wanton or licentious, to indulge to excess, to revel, run riot, be dissolute: ne luxuriarentur otio animi, Liv. 1, 19: Capuam luxuriantem felicitate, id, 23, 2; cf. Flor. 2, 15: libertate luxuriare, Curt. 10, 7, 11: vereor ne haec laetitia luxuriet. Liv. 23, 12: usus luxuriantis aetatis, Macr. S. 7, 13, 11.