Luctus, huins luctus, m. g. Cic.Weeping and wailing: mourning: lamenting: the outward declaration of mourning and sorrow.Squalor & luctus.Ouid. Amarus luctus.Ouid.Bitter mourning.Ater luctus. Sence. Coaceruati luctus. Ouid.Crudelis vbique luctus.Virg.Edax. Sil. Ital. Consuming sorrow.Leuior.Ouid.Grauis Senc. Miser. Vale. Flac. Impudens.Cic. Tristis. Cic.Ingens.Virg. Turpis. Hor. Abstergere luctum. Cice. To put away al shew of sorrow.Absumi luctu inerti. Vale. Flac. To pine away with vncomfortable sorrow.Accensa luctu phalanx.Virg.Afficere luctu.Cic.To bring into sorrow and mourning.Attenuare luctum alicuius.Ouid.To diminish.Auertere luctum.Stat.To put away sorrow.Cepit ciuitatem luctus, Vide CAPIO.Dare animum in luctus.Ouid.Excidit omnis luctus.Ouid.Extenderè luctus in euum æternum.Ouid.To continue his sorrowe for euer.Externare aliquem assiduis luctibus. Catul. Mœsto immugit regia luctu.Virg.The palace did ring with the sorrowful noise of mourners.Incidere in maximos luctus.Cic.Aegris luctibus indulgere. Lucr. Inserere cogitationem aliquam luctibus. Qu. To bring some other cogitation into his minde, thereby to forget his sorrowe.Minuere luctus.Ouid.Diuerso miscentur mœ nia luctu.Virg.Moident luctus, lachrymæque. Sen. Luctum operire.Plin. iun.To dissemble his sorow.Permouere luctus. Quin. Præcipitare luctus. Lucan.
Lugeo, luges, luxi, luctum, lugêre. Cic.To mourne: to lamenti to waile.Fratrem lugebat ademptum.Ouid.Lugere Remp.Cic. Lugere vitam hominum. Cic.Vita lugenda.Ouid.
Lewis and Short: Latin dictionary
luctus, ūs (gen. lucti, Att. ap. Non. 485, 30 and 32), m. [lugeo], sorrow, mourning, grief, affliction, distress, lamentation, esp. over the loss of something dear to one. I.Lit.: filius luctu perditus, Cic. Rosc. Am. 8, 23: orat, ne suum luctum patris lacrimis augeatis, id. Fl. 42, 106: in sordibus, lamentis, luctuque jacuisti, id. Pis. 36, 89: afflictus et confectus luctu, id. Att. 3, 8, 4: re cognitā tantus luctus excepit, ut, etc., Caes. B. C. 2, 7: luctu atque caede omnia complentur, Sall. J. 97: furere luctu filii, Cic. de Or. 2, 46, 193: in maximos luctus incidere, id. Off. 1, 10, 32: luctum alicui importare, Phaedr. 1, 28, 6: dare animum in luctus, Ov. M. 2, 384: luctus aliquando ridicula fuerit imitatio, Quint. 6, 2, 26: multis in luctibus, inque perpetuo maerore senescere, Juv. 10, 244.—II.Transf.A. The external signs of sorrow in one's dress and gestures, mourning, mourning apparel, weeds (usually worn by the bereaved, and also by accused persons): erat in luctu senatus, squalebat civitas, publico consilio mutatā veste, Cic. Sest. 14, 32: omnia discessu meo plena luctūs et maeroris fuerunt, id. ib. 60, 128: senatusconsulto diebus triginta luctus est finitus, Liv. 22, 56: Plancina luctum amissae sororis tum primum laeto cultu mutavit, Tac. A. 2, 75: minuitur populo luctus aedis dedicatione ... privatis autem, cum liberi nati sunt, etc., Fest. s. v. minuitur, p. 154 Müll.—B.A source of grief: tu non inventa repertā Luctus eras levior, Ov. M. 1, 655; cf.: et luctum et curam effugies, Juv. 14, 157.—C. Personified: Luctus, the god of grief: primisque in faucibus Orci Luctus et ultrices posuere cubilia Curae, Verg. A. 6, 274; Sil. 13, 581; Stat. Th. 3, 126.
lūgĕo, xi, ctum, 2 (luxti for luxisti, Cat. 66, 21; dep. lugeri, Prisc. 1251), v. n. and a. [akin to Gr. lugro/s, loigo/s; Sanscr. root lū, to cut; cf. lues], to mourn, lament, bewail, deplore (syn. ploro). I.Lit.A.Neutr.: luget senatus, maeret equester ordo, Cic. Mil. 8, 20: annum feminis ad lugendum constituere majores, Sen. Ep. 63, 13; id. Cons. ad Helv. 16, 1: hos pro me lugere, Cic. Planc. 42, 101.—Impers. pass.: sei ad pii rogum fili lugetur. etc., Cat. 39, 4.—B.Act.: lugere mortem Trebonii, Cic. Phil. 12, 10, 25: quid ego nunc lugeam vitam hominum?id. Tusc. 1, 34, 83: occasum atque interitum rei publicae, id. Pis. 8, 18: ut ager lugere dominum videretur, id. Verr. 2, 3, 18, 47: matronae annum, ut parentem, eum luxerunt, Liv. 2, 7.—In pass.: lugebere nobis, Lugebisque alios, Ov. M. 10, 141: parentes et filii majores X annis anno lugendi sunt, Paul. Sent. 1, 21, 13: servus matronis lugendus, Juv. 8, 267.—With acc. and inf.: urbem e suis faucibus ereptam esse, Cic. Cat. 2, 1, 2: in dominos vanas luget abisse minas, Claud. ap. Eutr. 2, 4 prooem.—(b). With gen.: lugere formae, Sil. 3, 424.—II.Transf., to be in mourning, to wear mourning apparel (v. luctus): nec lugentibus id facere fas est, Liv. 22, 56: qui luget, abstinere debet a conviviis, ornamentis et albā veste, Paul. Sent. 1, 21, 14: pullo lugentes vellere lanas,