Lócuples, pen, cor. locuplétis, pen pr. Omnis generis secundum Priscianum: ablatiuo locuplete vel locupleti. Quin. Rich: aboundant: sufficient.Locuples & Tenuis aut egens, contraria.Cic.Pauperes & Locupletes, contraria. Hor. Parum locuples. Hor. Tu me fecisti locupletem. Hor. Annus locuples frugibus. Hor. A plentifull yeare of corne.Locuples ac referta prouincia.Cic.Rich and plentifull.Homo doini suæ cum primis locuples Cic.Locuples copijs ciuicas.Cic.Wealthy and rich.Copiosa planè & locuples mulier.Cic.Locuples copijs rei familiaris, & pecuniosus. Ci. A man very rich in housholde stuffe, and cattell.Domus locuples. Hor. A wealthy house.Locuples oratio.Cic.A copious stile flowing in wordes and eloquence.Oratione locuples Lysias, rebus ipsis ieiunior.Cic.Locupletior Latina lingua qum Græca. Ci. More copious.Locupletior igitur hominum natura ad beatè viuendum est qum deorum; quòd pluribus generibus fruitur voluptatum. Ci. Mans nature is more copious in matters perteining to happie life, than, &c. Locuples author.Cic.A substantiall good author.Locuples restis.Cic.A sufficient witnes.Locuples restis doloris & sanguinis sui, grauis author iniuriæ publicæ.Cic.Locuples tabellarius. Ci. A sure and trusfie carrser.Ad augendum facultatem dicendi parum locuples. Quint. That by reading of it cannot greatly profit a man to increase his eloquence.
Locuplêto, locuplétas, pen. prod, locupretâre. Colum. To make rich: to enrich with lands and possessions.Si locupletent eos quacunque ratione.Cic.Locupletatus mancipijs, argento, veste. Ci. Locupletare eloquentiam.Cic.Locupletata voluptas perfectione vitæ. Cicero. Pleasure increased with.
Lewis and Short: Latin dictionary
lŏcūples, ētis (ū, Mart. 5, 36, 6; gen. locupletium and locupletum; abl. sing. locuplete, usu. of a person, Cic. Verr. 2, 4, 12, 29; id. Att. 12, 43, 2; Tac. H. 1, 46; rarely of a thing, Hor. S. 2, 6, 102; Pers. 3, 74: locupleti, of things, Cic. Verr. 2, 4, 1, 1; id. de Or. 3, 48, 185; Sen. Contr. 2, 9, 4; rarely of a person, Cic. Verr. 2, 4, 21, 46; Macrob. S. 5, 18, 14; v. Neue, Formenl. 2, p. 49 sq.), adj. [locus-plenus], rich in lands, substantial, opulent (syn.: dives, abundans, copiosus). I.Lit.: quod tum erat res in pecore et locorum possessionibus: ex quo pecuniosi et locupletes vocabantur, Cic. Rep. 2, 9, 16; cf.: (P. Nigidius) locupletem dictum ait ex compositis vocibus, qui pleraque loca, hoc est, qui multas possessiones teneret, Gell. 10, 5: locupletes locorum multorum domini, Paul. ex Fest. p. 119 Müll.— So too, locupletem a locorum copia, Quint. 5, 10, 55: locupletes dicebant loci, hoc est agri plenos, Plin. 18, 3, 3, 11: unum genus est eorum, qui magno in aere alieno, majores etiam possessiones habent: horum hominum species est honestissima, sunt enim locupletes, Cic. Cat. 2, 8; rarely of things: neque minus locuples ad eos hereditas perveniat, Gai. Inst. 1, 192.—B.Transf., in gen., rich, wealthy, opulent: de ornatu ut locupletes simus scitis, Plaut. Rud. 2, 1, 4: egebat? immo locuples erat, Cic. Rosc. Com. 8, 22: mulier copiosa plane et locuples, id. Div. in Caecil. 17, 55.—As subst.: Lycurgus agros locupletium plebi, ut servitio, colendos dedit,
the rich
, Cic. Rep. 3, 9 fin.: ut suffragia non in multitudinis, sed in locupletium potestate essent, id. ib. 2, 22, 39.—So fem.: locuples quae nupsit avaro, Juv. 6, 141: locuples et referta domus, id. de Or. 1, 35, 161: in locuplete penu, Pers. 3, 74: locupletem optare podagram, i. e.
characteristic of the rich
, Juv. 13, 96. —With abl.: praedā locuples, Sall. J. 84: locuples frugibus annus, Hor. Ep. 2, 1, 137: mancipiis locuples, id. ib. 1, 6, 39.—With gen.: pecuniae, App. M. 8, p. 202, 12: locuples aquila, i. e.
the lucrative post of centurion
, Juv. 14, 197.—With in and abl. in thesauris, Vulg. Jer. 51, 13.—Comp.: locupletior negotiator, Quint. 1, 12, 17.—Sup.: urbs locupletissima, Cic. Rep. 1, 14: locupletissimae urbes, Caes. B. C. 3, 31.—II.Trop.A.Well stored or provided, richly supplied, rich: Lyslas oratione locuples, rebus ipsis jejunior, Cic. Fin. 5, 5, 13; id. N. D. 1, 40, 112: Latinam linguam non modo non inopem, sed locupletiorem etiam esse quam Graecam, id. Fin. 1, 3, 10.—B.Transf., that is able to answer for a thing, that is a good surety, responsible, trustworthy, reliable, safe, sure: reus,
that can fulfil his engagement
, Liv. 9, 9: auctor, testis, a sufficient surety, a credible witness: Pythagoras et Plato locupletissimi auctores, jubent, Cic. Div. 2, 58, 119; cf.: quem enim auctorem de illo (Socrate) locupletiorem Platone laudare possumus?id. Rep. 1, 10, 16: locuples auctor Thucydides, id. Brut. 12, 47; id. Div. 1, 19, 37: accedit etiam testis locuples, Posidonius, id. Off. 3, 2, 10: tabellarius,