Lítigo, lítigas, pen. cor. litigâre. Plaut.To varie: to contend: to striue: to sue one another.Qua de re nunc litigatis inter vos? Plaut.Hic cum C. fratre putat se litigare. Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
lītĭgo, āvi, ātum, 1, v. n. [litem ago], to dispute, quarrel, strive. I. In gen.: qua de re litigatis inter vos?Plaut. Rud. 4, 4, 16: Hirtium cum Quinctio acerrime litigasse, Cic. Att. 13, 37, 2; Juv. 6, 35.—Prov.: litigare cum ventis, to give one's self useless trouble: cum ventis litigo, Petr. 83; cf.: miraris, quererisque, litigasque, Mart. 11, 35, 3.—II. In partic., to sue at law, litigate, Cic. Fam. 9, 25, 3; id. Cael. 11, 27; Juv. 7, 141: effectum est ut per concepta verba, id est, per formulas litigaremus, Gai. Inst. 4, 30.—Impers. pass.: litigatur,
there is a lawsuit
, Gell. 14, 2, 14.—Hence, subst.: lītĭgans, antis, m., a quarrelsome person, a disputant, litigant. a. In a suit at law, Plin. 19, 1, 6, 24.—b. In some other way, Gell. 2, 12, 6.