lătĕrīcĭus or -tĭus, a, um, adj. [later], made or consisting of bricks: turris, Caes. B. C. 2, 10; 2, 14: muri, id. ib. 2, 15: opus,
brickwork
, Col. 9, 6, 4: urbs,
built of bricks
, Suet. Aug. 28: paries, Plin. 18, 30, 73, 301.—Hence, subst.: lătĕrīcĭum, ii, n., brickwork: ne saxa ex catapultis latericium discuterent, Caes. B. C. 2, 9, 4.