Largior, largîtis, pen. prod. largîtus sum, largíri. Plin. To giue liberally: to grannt: to permit.Beneficium ex facili largiri.Senec.To giue or grannt a benefite eastly.Ciuitatem.Cic.To make free of the citie.Cœnam. Plant. To giue one a supper.Exequias & lolennia largiri alicui.Stat.Honores largiri alicui. Horat. Lætitiam.Plaut.To giue cause is be mery.Occasionem impudentiæ. Plin. Libertatem populo.Cic. Mores. Plaut.Amori plusculum. Cicero. To graunt or permit more for one lones sake.Munera largiri alicui. Propert. To giue one rewardes.Munificè prædam largiri.Liu.Largitur se vltrò.Plaut.To offer kimselfe with his owne accorde. Vitam. Plaut. Si tempus non largitur. Columell. If the time suffer or permit not: if time will not serue. Largîtor de te puer.Terent.Be liberall of thine owne, saucie boy that thou art.Natura lemper ad largiendum ex alieno fui restrictior.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
largĭor, ītus, 4 (ante-class. and poet.; collat. form of the imperf. largibar, Prop. 1, 3, 25; fut. largibere, Plaut. Bacch. 4, 7, 30; inf. largirier, id. As. 5, 2, 82.—Act. collat. form, v. fin.), v. dep. [1. largus], to give bountifully, to lavish, bestow, dispense, distribute, impart (class.; cf.: dono, suppedito). I.Lit.A. In gen.: amico homini mea ex crumena largiar, Plaut. Pers. 2, 3, 13: ex ea (dote) largiri te illi, id. Trin. 3, 3, 14: cenam esurientibus, id. Am. 1, 1, 155: qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur, Cic. Off. 1, 14, 43; cf.: ex alieno, id. Fam. 3, 8, 8; id. Rosc. Com. 10: agros emeritis, Tac. A. 1, 28: largitur in servos quantum aderat pecuniae, id. ib. 16, 11: facile largiri de alieno, Just. 36, 3, 9.—Of inanimate subjects: sol universis idem lucis largitur, Quint. 1, 2, 14: Gallis provinciae propinquitas multa ad copiam atque usus largitur, Caes. B. G. 6, 24.—B. In partic., to give largesses, to bribe: largiundo et pollicitando magis incendere, Sall. C. 38; id. J. 13: exercitum largiendo corrumpere, Quint. 5, 13, 17: largiendo de alieno popularem fieri, Liv. 3, 1: dictis largiri, to bestow in words, i. e. to promise without power to give: quid nunc acturu's, postquam erili filio largitu's dictis dapsilis lubentias, Plaut. Ps. 1, 4, 3.—II.Trop., to confer, bestow, grant, yield: Hortensio summam copiam facultatemque dicendi natura largita est, Cic. Quint. 2, 8: utrisque fortuna regnum est largita, id. Har. Resp. 25: nimium parcus in largienda civitate, id. Balb. 22, 50: plusculum amori, id. Fam. 5, 12, 3: occasionem clamandi, Quint. 12, 8, 2: quidquid solamen humandi est, largior, Verg. A. 10, 494; so, alicui occasionem impudentiae, Plin. 2, 23, 21, 87: laetitiam alicui, Plaut. Capt. 4, 2, 49: Istoscine patrem aequom morest liberis largirier?
to teach, communicate
, id. As. 5, 2, 82: id largiamur inertiae nostrae,
give up, concede
, Cic. de Or. 1, 15, 68: reipublicae injurias. to forgive, Tac. A. 3, 70: beneficia in vulgus, Sen. Ben. 1, 2, 1: totus habenas,
to give, re lax
, Sil. 15, 724.—Esp.: se largiri, to bestow one's society, to be free or eager in courtship: nam tu te vilem feceris, si te ultro largiere: sine ultro veniat, quaeritet, etc., Plaut. Mil. 4, 6, 28.—(b). With foll. ut: si quis mihi deus largiatur, ut ex hac aetate repuerascam,
would grant
, Cic. de Sen. 23, 83. 1.Act. collat. form, largĭo, īre; act. imp. largi, Att. ap. Non. 470, 26; so, Lucil. ib. — 2. largītus, a, um, in pass. signif.: Tib. 4, 1, 129.