Largítio, largitiônis, f. g. Cic.Liberall expence to winne a mans purpose: largesse: prodigalitie.Augere aliquem largitione. Tac. To enrith with his giftes.Corrumpere largitionibus.Cic.To corrupt with bribes.Cæcare mentes largitione.Cic.Largitione redemit militum voluntates. Cæs. He procured the souldiours with bountifull giuing.
Lewis and Short: Latin dictionary
largītĭo, ōnis, f. [largior], a giving freely, a granting, bestowing, dispensing, distributing, imparting. I.Lit.A. In gen. (class.): largitio, quae fit ex re familiari, fontem ipsum benignitatis exhaurit, Cic. Off. 2, 15, 52: largitione redemit militum voluntates, Caes. B. C. 1, 39 fin.: his pauca ad spem largitionis addidit, id. ib. 2, 28: maximas largitiones fecit, id. ib. 3, 31: largitio et communicatio civitatis,
a granting
, Cic. Balb. 13, 31: aequitatis,
a distributing, dispensing
, id. Mur. 20, 41.—Prov.: largitio fundum non habet,
there is no end of giving
, Cic. Off. 2, 15, 55; v. fundus.—B. In partic., in a bad sense. 1.Bribery, corruption, esp. to obtain a public office: liberalitatem ac benignitatem ab ambitu atque largitione sejungere, Cic. de Or. 2, 25, 55: tribum turpi largitione corrumpere, id. Planc. 15, 37: tribus largitione devinctas habere, id. ib.: perniciosa, id. Mur. 37, 80: profusissima, Suet. Caes. 13: nullum largitionis genus omisit, id. ib. 26.— 2.Profusion, prodigality: nullius rei, minime beneficiorum, honesta largitio est, Sen. Ben. 1, 2, 1.—II.Meton., concr., largitiones, the imperial treasury, public chest, or imperial fund for presents and distributions, Eutr. 8, 13; Cod. Just. 7, 62, 21; both sacrae (for public or state purposes) and privatae (for personal outlay), id. 10, 23, 2; Cod. Th. 12, 6, 13.