Intromitto, inttomittis, intromisi, pen. pro. intromissum, intromittere. To let in: to suffer to enter.Alienum bominem, intromittat neminem.Plaut.Let hym suffer no straunger to come in.-inædibus meis me absente. neminem Volo intromitti. Plaut.Adse omnes intromittit. Plautus. He suffreth euety man to come into him.-Phedriam Intromittamus comessatum: tu. &c. Ter. Let vs haue Phædria come in and banket with vs.Intromittere mares in fœminas. Varr. To put the males to the females.
Lewis and Short: Latin dictionary
intrō-mitto, mīsi, missum, 3, v. a. (inf. pass. intromittier, Plaut. Truc. 4, 2, 53), to send in, to let in or into (syn. induco, immitto; class.). I.Lit., with in and acc.: lepores in leporarium, Varr. R. R. 3, 12, 4; cf.: legiones (sc. in oppidum), Caes. B. G. 7, 11: Caninium legatum, Hirt. B. Hisp. 35: in aedes, Plaut. Aul. 1, 2, 20: qui cum bestiis in harenam intromissi sunt, Dig. 48, 2, 4.— With two acc.: sex milia peditum Nolam intromisit, Liv. 24, 13, 10.— With ad: quemquam ad vos, Plaut. Truc. 4, 2, 7: ad Senecam aliquem, Tac. A. 15, 61. —With sup.: Phaedriam comissatum, Ter. Eun. 3, 1, 52. — II.Trop., to introduce (post-class.): verba in usum linguae Latinae, Gell. 19, 13, 3: exemplum, id. 1, 13, 4: controversiam (ei)sa/gesqai di/khn), Amm. 30, 4, 19.