Interrogatio, onis, f. g. Verbale. Cic.A question, or demaunde: an interrogation.Acuta interrogatio. Quin. Asnbtil question.Circunspecta interrogatio. Quin. Longius repetita interrogatio. Quin. A question farte fet.Scitæ interrogationes. Quin. Prety questions.Instare interrogationi. Quin. Instare interrogatione. Quin. To be earnest in asking.
Lewis and Short: Latin dictionary
interrŏgātĭo, ōnis, f. [id.], a questioning, inquiry, examination, interrogation (class.). I. In gen.: sententia per interrogationem, Quint. 8, 5, 5: instare interrogatione, id. 6, 3, 38: testium, Tac. A. 6, 47: insidiosa, Plin. Ep. 1, 5, 7: litteris inclusae, Dig. 48, 3, 6, 1.— Absol., Cic. Fam. 1, 9, 7; Quint. 5, 7, 3: verbis obligatio fit ex interrogatione et responsione, Gai. Inst. 2, 92. — II. In partic. A. As rhet. fig., Quint. 9, 2, 15; 9, 3, 98.—B.A syllogism: recte genus hoc interrogationis ignavum ac iners nominatum est, Cic. Fat. 13; Sen. Ep. 87 med.