Intercurro, intercurris, intercursum, intercúrrere. Cicero. To runne or go betweene: to come in the meane time.His laboriosis exercitationibus & dolor intercurrit.Cicer.Intercurrunt cingúntque has vrbes tetrarchiæ. Plinius. Certaine lordships are betweene, and compasse those cities.
Lewis and Short: Latin dictionary
inter-curro, curri, rsum, 3, v. n. and a. (tmesis in Lucr. 5, 1374: inter plaga currere). I.Neutr., to run between.A.Lit.1. In gen.: latitudine intercurrentis freti, Plin. 3, 11, 16, 100.— 2. In partic., to hasten in the meantime anywhere: indicto delectu in diem certam, ipse interim Veios intercurrit, Liv. 5, 19, 4.— B.Trop.1.To run along with, mingle with, be among: intercurrit quaedam distantia formis, Lucr. 2, 373: his laboriosis exercitationibus dolor intercurrit, Cic. Tusc. 2, 15, 36: alterum genus intercurrit nonnumquam, etc., Auct. Her. 1, 8, 12: gemma candida intercurrentibus sanguineis venis, Plin. 37, 10, 59, 162: quibusdam intercurrit umbra,
a dark vein
, id. 37, 5, 18, 67.— 2.To step between, to intercede: pugnatur acerrime: qui intercurrerent, misimus tres principes civitatis, Cic. Phil. 8, 6, 17.— II.Act., to run through, traverse (late Lat.; for percurrebat is the true reading, Liv. 44, 2, 12): intercurso spatio maris, Amm. 15, 10, 26.