Inquino, inquinas, pe. cor. inquinâre. Cic.To desile or pollutes to disteine: to staine: to die.Agros ereptos Reipublicæ turpissimis possessoribus inquinare.Cic.To difile and dishonest.Amicitiam nomine criminoso inquinare.Cic.To distaine friendship, &c.Amplexus inquinat illa tuos.Ouid.Aqua turbida & cadaueribus inquinata. Cice. Torrupted or desiled with dead bodies.Merdis caput inquinet albis. Hor. Largitione comitia inquinare.Cic.To distaine or dishonor elections with briberie.Inquinatum vitijs factum.Cic.Famam alicuius inquinare.Liui.To desame: to distaine his good name.Humanitatem ciuitatis domestica inhumanitate inquinare.Cic. Venenis inquinat locum. Ouid.Desiled.Nuptias inquinauere. Hor. Libidinibus se inquinare.Cic.Obscurare & inquinare splendorem. Ci. To hurt & distaine ones honour.Vita omnibus vitijs inquinata.Cic.A life distained with al dice and noughtines. Inquinare vellus murice. Mart. To die the wool purple.Inquinatum lauare & purgare. Cato. To wash and clense % is stained.
Lewis and Short: Latin dictionary
inquĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [cunire, acc. to Paul. ex Fest. p. 50 Müll.], to befoul, stain, pollute, defile (syn.: polluo, contamino, conspurco). I.Lit.: vestem, Plaut. Capt. 2, 2, 17: mentior at si quid, merdis caput inquiner albis Corvorum, Hor. S. 1, 8, 37: ruris opes niteant: inquinet arma situs, Ov. F. 4, 928: (gurgitem) venenis, id. M. 14, 56: segetem injecto lolio, Dig. 9, 2, 27. — II.Trop., to pollute, defile, corrupt, contaminate: saepe unus puer petulans atque impurus inquinat gregem puerorum, Varr. ap. Non. 168, 7: amicitiam nomine criminoso, Cic. Planc. 19, 46: agros turpissimis possessoribus, id. Phil, 2, 17, 43: omnem splendorem honestatis, id. Fin. 5, 8, 22: urbis jura et exempla corrumpere domesticaque immanitate inquinare, id. Deiot. 12, 23: senatum, Liv. 9, 46, 10: famam alterius, id. 29, 37 med.: argumenta puerorum foedis amoribus, Quint. 10, 1, 100; cf. id. 2, 5, 24; 4, 2, 102: se parricidio, Cic. Tusc. 5, 2, 6: se vitiis atque flagitiis, id. ib. 1, 30, 72: nuptias et genus et domos, Hor. C. 3, 6, 18: Juppiter inquinavit aere tempus aureum, id. Epod. 16, 64.—Hence, inquĭnātus, a, um, P. a., befouled, polluted.A.Lit.: aqua turbida et cadaveribus inquinata, Cic. Tusc. 5, 34, 97.— 2.Transf., stained, dyed: bis murice vellus inquinatum, Mart. 4, 4, 6.— B.Trop., defiled, impure, filthy, base.1. In gen.: omnibus flagitiis vita inquinata, Cic. Rosc. Am. 24, 68: nihil hoc homine inquinatius, id. Fl. 22, 53: sordidissima ratio et inquinatissima, id. Off. 2, 6, 21: quis in voluptate inquinatior, id. Cael. 6, 13: comitia largitione inquinata, id. Q. Petit. Cons. fin.: dextra inquinatior, Cat. 33, 3: sermo inquinatissimus, Cic. Verr. 2, 3, 26, 65.—2. In partic. a. Of speech, low, base: est vitiosum in verbis, si inquinatum, si abjectum, Cic. Opt. Gen. Or. 3, 7: versus inquinatus, insuavissima littera, id. Or. 49, 163. — b.Tinctured, slightly imbued with any thing (cf. A. 2.): litteris satis inquinatus est, Petr. Fragm. Trag. 46 Burm.: non inquinati sumus (istis vitiis), sed infecti, Sen. Ep. 59 med.— Adv.: inquĭnātē, filthily, impurely; loqui, Cic. Brut. 37, 140; 74, 258.