Inopinâtus, pen. prod. Adiectiuum. Vnthought on: vnlooked for: not hoped for.Nonum & inopinatum.Cic.Improuisum & inopinatum hoc illi accidit.Cic.Inopinatum & inspiratum.Liu.Repentina & inopinata, grauiora. Ci. Sodaine chaunces, and suth as are not thought of. be more grteuous.Dictu inopinatum & mirabile.Cic.Ex inopinato obseruare.Cic.To match making as thoughe he did not watch.Inopinata res & recens.Cic. Fraus inopinata. Sil. Inopinata verba. Plin. Wordes esraping a man vnwares.
Lewis and Short: Latin dictionary
ĭn-ŏpīnātus, a, um, not expected, unexpected (class.). I.Adj.: cum hoc illi improvisum atque inopinatum accidisset, Cic. Verr. 2, 2, 28, 69: nova tibi haec sunt et inopinata?id. ib. 2, 2, 8, 24: neque novum neque inopinatum mihi sit, Liv. 6, 40, 3: nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile, Cic. Par. 5, 1, 35: malum, Caes. B. C. 2, 12: finis vitae, Suet. Caes. 87: fraus, Sil. 7, 133: id quoque scriptum est, quod volgo inopinatum est,
contrary to the common belief
, Gell. 11, 18, 13.—Sup.: inopinatissim us sensus, Aug. Trin. 7, 1.— II.Subst.: ĭnŏpīnātum, i, n., something unexpected: nihil inopinati accidit, Cic. Tusc. 3, 31, 76.—Hence, ex inopinato, adverbially, unexpectedly: aliae ut ex inopinato observant, id. N. D. 2, 48, 123: repente ex inopinato prope cuncta turbata sunt, Suet. Galb. 10.—Adv. in two forms. 1. ĭnŏpīnātē, unexpectedly: aliquem inopinate occupare, Sen. ad Helv. 5.— 2. ĭnŏpīnātō, unexpectedly: in castra irrumpere, Liv. 26, 6, 9.
ĭn-ŏpīnor, ātus sum, 1, v. dep., to suppose, think, opine: Alexander facilius inopinatus, Val. Res Gest. Alex. M. 1, 52 Mai. (but a false read. for opinor, Gell. 18, 7, 5).