Innocens, pe cor. innocentis, Adiect. Cic.Innocent: harmeles: dnhatmesul: guiltles.Innocens & Nocens, contraria. Cæs. Innocens integer, religiosus vir.Cic.Harmelesse: vprighte: of good conscience.Vir bonus & innocens.Cic. Mulier innocens. Hor. Epistola innocens.Cic.An epistle that doth no harme.Innocens ruina. Mart. A fal of a thing that hurteth not him on whome it fel.Damnare innocentem.Cic.To condemne a person guiltles.Innocentio r vua, que decerpta diu pependit. Pli. That graps hurteth lesse which, &c.Factorum innocens sum. Tac. I am guiltles of those actes.
Lewis and Short: Latin dictionary
in-nŏcens, entis, adj. (gen. plur. innocentūm, Plaut. Rud. 3, 2, 5; but innocentium, Cic. Verr. 4, 52, 116), that does no harm.I.Lit., harmless, inoffensive, innoxious (syn. insons): epistula, Cic. Fam. 5, 18: ruina, Mart. 1, 83, 11: innocentis pocula Lesbii, Hor. C. 1, 17, 21: innocentior cibus, Plin. 23, 7, 67, 132.— II.Transf., that harms no one, blameless, guiltless, innocent.A. In gen.: servus, Plant. Capt. 3, 5, 7: innocens is dicitur, non qui leviter nocet, sed qui nihil nocet, Cic. Tusc. 5, 14, 41: innocens si accusatus sit, absolvi potest, id. Rosc. Am. 20, 56: vir integer, innocens, religiosus, id. Verr. 2, 4, 4, 7: parricidii, Flor. 4, 1: factorum innocens sum, Tac. A. 4, 34: innocentissimo patre privatus est, Cic. Verr. 2, 2, 33, 88: contentiones,
carried on without bitterness
, Vell. 1, 11, 6: vita innocentissimus, id. 2, 2, 2.—As subst.: innŏcens, entis, m., the guiltless man: cum innocente abstinentiā certabat (Cato), Sall. C. 54, 5; Auct. Her. 2, 3, 5. — B. In partic., disinterested, upright: praetores, Cic. Verr. 1, 4, 12: vir innocens et industrius, Suet. Vit. 2; Plin. Pan. 28, 3.—Hence, adv.: innŏcenter, harmlessly, blamelessly, innocently: vivere, Quint. 7, 4, 18: opes innocenter paratae, Tac. A. 4, 44.— Comp.: omnia, quae caeduntur, innocentius decrescente luna, quam crescente fiunt,