Infligo, infligis, pe. pr. inflixi, inflictum, infligere. To cast violently: to strike. Infligere colaphum, quod & infringere & im pingere dicitur. Plin. To giue a blow on the care.Infligere plagam.Cic.To wound: to giue a sore wound.Infligere sibi turpitudiné, Ci.To disteine his owne honestis.Infligere vulnus.Cic.To giue a wound.Vsuras grauiores infligere. Paul. To take more grieuous vsurie.
Lewis and Short: Latin dictionary
in-flīgo, ixi, ictum, 3, v. a., to strike a thing on or against (syn.: incutere, illidere). I.Lit.: alicui securim, Cic. Planc. 29, 70: cratera viro, Ov. M. 5, 83: caput suum parietibus, Lact. de Mort. Pers. 49: puppis inflicta vadis,
dashed against
, Verg. A. 10, 303: inflicta terga,
struck
,
beaten
, Val. Fl. 4, 281. —B.Trop.: cum ex verbo adversarii aliquid in ipsum infligitur,
is hurled at
, Cic. de Or. 2, 63, 255.— II.Transf., to inflict by striking: mortiferam plagam infligere, Cic. Vatin. 8, 20: vulnera, id. Pis. 14, 32.—B. In gen., to inflict, impose upon: infligere alicui turpitudinem, Cic. Pis. 26, 63: detrimenta civitati, Just. 3, 5: fuit consuetudo, ut, intra certa tempora non latis usuris, graviores infligerentur,