in-dīvīsus, a, um, adj., undivided (ante-class. and post-Aug.). I.Lit.: ungulae equorum, i. e.
not cloven
, Varr. R. R. 2, 7, 2; Just. 43, 1, 3: rerum media indivisaque magis fratribus, Stat. Th. 8, 312.—II.Transf., common: negotium, Amm. 21, 12: pro indiviso,
in an undivided manner
,
in common
, Cato, R. R. 137; cf.: (arbores) pro indiviso possessae a feris, Plin. 17, 1, 1, 1: pro indiviso valere,