Indifferens, pe. cor. indifferentis, om. gen. Ci. Indifferent: nor good nor bad: not rigorous: curious or piked.Indifferens homo. Suet. An indifferent man that maketh no curious choice in things, but taketh one as mel as an other, no piked man.Circa victum indifferens. Suet. Not curious or piked in by dyet.Indifferens dolor apud Stoicos. Gel.
Lewis and Short: Latin dictionary
in-diffĕrens, entis, adj., in which there is no difference, indifferent.I.Act., of persons, making no difference, indifferent, careless (post-class.): circa victum, Suet. Caes. 53.—II.Pass.A. Philos. t. t., neither good nor evil, not to be sought or avoided (class.): necesse est, nec bonum esse nec malum hoc quod praepositum vel praecipuum nominamus; idque ita definimus, quod sit indifferens cum aestimatione mediocri; quod enim illi a)dia/foron dicunt, id mihi ita occurrit ut indifferens dicerem, Cic. Fin. 3, 16, 53: nihil indifferens gloriosum est; mors autem gloriosum est; ergo mors non est indifferens, Sen. Ep. 82, 10.—Hence, subst.: indiffĕrens, ntis, n., a thing indifferent, neither good nor evil: si valetudo indifferens est, bene valere indifferens est, Sen. Ep. 117, 8: cur dolor apud Stoicos indifferens esse dicitur, non malum, Gell. 12, 5, 4: Zeno censuit voluptatem esse indifferens, id est neutrum, neque bonum neque malum, id. 9, 5, 5.—Plur.: haec quae indifferentia vocamus, Sen. Vit. Beat. 22, 4 al.— B. In gram., of the syllaba anceps, doubtful, Quint. 9, 9, 48; 93.—Hence, adv.: in-diffĕrenter, without distinction, indiscriminately, indifferently (post-Aug.): uti utraque appellatione, Quint. 11, 3, 1; 9, 2, 6: uti his litteris, Gell. 10, 24, 8: ferre, to bear with indifference, unconcern; opp. graviter, Suet. Dom. 23: vivere,