Incursio, ônis, f. g. Verbale. Cic.An inuasion: an intode: a iutting or meeting of things togither.Atomorum incursiones.Cic. Incursio militum in agros hostium.Cicer.A code made by souldiours into the enimies landes.Incursio atque impetus armorum.Cic.Incursionibus vastari. Cæs. To be ouer runne.Incursionem facere.Liu.To inuade: to make an inrode or forrey vpon enimies.Incursio seditionis.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
incursĭo, ōnis, f. [id.], a running against, onset, assault, attack (class.). I. In gen.: atomorum, Cic. N. D. 1, 41, 114: atque impetus armatorum, id. Caecin. 15, 44; Quint. 6, 4, 14 Spald. N. cr.—II. In partic., a hostile inroad, incursion: hostiliter in fines Romanos incursionem facit, Liv. 1, 11, 1: prohibere hostem ab incursionibus, Caes. B. G. 6, 10 fin.: subitas hostium incursiones sustinere, Hirt. B. G. 8, 11 fin.: moliri incursionem, Plin. 6, 28, 32, 146.