Incola, buius íncolæ, pe. cor. com. g. Pli. One that dwelleth in an other place then that be was borne in: a straunge inhabitant.Perigrioi atque incolæ officium est, nihil præter, &c. Cicero. Aquarum incolæ bestiæ nantes.Cicer.Beastes liuing in the water.Incolam & ciuem totius mundi arbitrabatur Cic.Nouns incola. Hor. Pauper incola. Ouid.Turba incola.Ouid.Incolæ atque habitatores.Cic.Inhabitoures and dwellers in any place.Incola alicuius loci.Cic.A dweller in a place.Incolæ orientis. Plin. The Inhabitantes of the east partes. Incola arbor. Plin. A tree brought out of an other countrey and planted with vs.Piscis incola. Plin.
Incolo, íncolis, pe. cor. incolui, incoltum, incólere. Ci. To dwell in a place: to inhabice.Incolere castrum.Cic. Incolere locum aliquem. Cic.Lucos incolere. Lucan. Lustra incoluere. Sil. Incolere sedem Capirolij dicebantur dij Romanorum. Cice. Gens ierras incolit Loc. Incoli locus passiuè dicitur.Cic.To be inhabited. Incolere vitam. Ter. To liue.
Lewis and Short: Latin dictionary
incŏla, ae, comm. (f.Phaedr. 1, 6, 6; Prud. Ham. 642) [in-colo], an inhabitant of a place, a resident.I.Lit.: optati cives, populares, incolae, accolae, advenae omnes, Plaut. Aul. 3, 1, 1: incola est, qui in aliquam regionem domicilium suum contulit, quem Graeci pa/roikon appellant, Dig. 50, 16, 239: opp. civis; peregrini autem atque incolae officium est, etc., a foreign resident ( = Gr. me/toikos), Cic. Off. 1, 34, 125; cf.: Tarquinium, non Romanae modo sed ne Italicae quidem gentis, ..incolam a Tarquiniis ... regem factum, Liv. 4, 3, 11: incola et his magistratibus parere debet, apud quos incola est, et illis, apud quos civis est, Dig. 50, 1, 29; Cic. Verr. 2, 4, 11, 26; 2, 4, 58, 130: sunt enim e terra homines, non ut incolae atque habitatores, id. N. D. 2, 56, 140: Coloneus ille locus cujus incola Sophocles ob oculos versabatur, id. Fin. 5, 1, 3: (Socrates) totius mundi se incolam et civem arbitrabatur, id. Tusc. 5, 37, 108: audiebam Pythagoram Pythagoreosque incolas paene nostros,
almost our countrymen
, id. de Sen. 21, 78: Pergama, Incola captivo quae bove victor alat, Ov. H. 1, 52: Phryx, Luc. 9, 976: Idumæae Syrophoenix portae, Juv. 8, 160.— Poet., in apposition, or adj., Cameren incola turba vocat, the natives, Ov. F. 3, 582.— II.Transf., of animals and inanimate things: aquarum incolae, Cic. Tusc. 5, 13, 38: rana stagni incola, Phaedr. 1, 6, 5: novum incolam (piscem) mari dedit, Plin. 9, 17, 29, 63: quae (arbores) incolarum numero esse coepere, i. e.
indigenous
, id. 12, 3, 7, 14: Addua, Ticinus, Mincius, omnes Padi incolae, i. e.
flowing into the Po
, id. 3, 19, 23, 131: me Porrectum ante fores obicere incolis Plorares aquilonibus,