Incito, incitas, pe. cor. incitâre. To prouoke: to moue: to stirre: to incourage: to incite.Multa Cæsarem ad bellum incitabant. Cæs. Incitare ad scribendum.Cic. Incitare & commouere. Cic.Facilè contra vos incitabuntur.Cic.Incitari ad studia, Trebonius ad Cice.To be exhorted and incouraged to studie of good learning.Ad studium & laborem incitandi iuuenes.Cic.Sedare animos, & incitare, contraria.Cic.Celeritatem incitat exercitatio eloquendi. Ci. Exercise maketh men quicke and ready in eloquence.Incitare currentem.Cic.To incourage or set spurre to him % is ready of himselfe.Incitato equo sese hostibus obtulit. Cæs. Equo incitato se in hostes immittere.Cic.Setting spurres to his horse to gallop among his enimies.Incitare mentes & Reflectere, contraria, Cic.To stir vp and to draw backe mens mindes.Vmbra vana metum incitat.Ouid.Motus silentio incitari non posse.Cic.That affections cãnot be moued with silence.Incitantur veterani in eum.Cic.Incitant me spe non dubia.Cic.Incitare se in alteram partem. Cic, Incitat auiditatem hæc herba. Plin. This hearbe mooueth or prouoketh appetite.Saliens incitat vnda sitim.Ouid.The liuely springing water maketh him haue a lust to drinke. Beneficijs alicuius & amore incitari. Ci. To be prouoked.Natura incitari ad aliquid agendum.Cic.To be mooued of nature. Voluptate corporis incitari. Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
in-cĭto, āvi, ātum, 1, v. a., to set in rapid motion, to hasten, urge forwards; and with se, to put one's self in rapid motion, to hasten, rush (freq. and class.). I.Lit.A. In gen.: vehementius equos incitare, Caes. B. C. 2, 41, 4: saxa per pronum, Sall. H. 3, 22 Dietsch: hastas, Val. Fl. 1, 409: stellarum motus tum incitantur, tum retardantur, Cic. N. D. 2, 40, 103: naves longas remis, Caes. B. G. 4, 25, 1; cf.: lintres magno sonitu remorum incitatae, id. ib. 7, 60, 4: navigio remis incitato, id. ib. 3, 14, 6: alii ex castris sese incitant,
sally out
, id. B. C. 2, 14, 3; cf.: cum ex alto se aestus incitavisset,
had rushed in
, id. B. G. 3, 12, 1; and: quo major vis aquae se incitavisset, id. ib. 4, 17, 7: duabus ex partibus sese (naves) in eam (navem) incitaverant, id. B. C. 2, 6, 4; cf. id. ib. 3, 24, 3.—Prov.: incitare currentem, to spur a willing horse, i. e. to urge a person who does not need urging, Cic. Phil. 3, 8, 19; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 16; v. curro.—B. In partic., to cause to grow larger, i. e. to augment, increase, to promote the growth of (not ante-Aug.; cf. excito, I. B.): hibernis (Enipeus amnis) incitatus pluviis,
swollen
, Liv. 44, 8, 6: frequentibus fossuris terra permiscetur, ut incitari vitis possit, Col. 4, 22, 3; 4, 33. fin.; 3, 21, 7.—II.Trop., to incite, encourage, stimulate, rouse, excite, spur on.A. In gen.: aliquem imitandi cupiditate, Cic. Brut. 92, 317: quibus (causis) mentes aut incitantur aut reflectuntur, id. de Or. 1, 32, 53: animos, opp. sedare, id. Or. 19, 63: ipsum ingenium diligentia etiam ex tarditate incitat, id. ib. 2, 35, 147: quorum studio legendi meum scribendi studium in dies incitatur, id. Div. 2, 2, 5: quamquam ea incitatur in civitate ratio vivendi, id. de Or. 3, 60, 226: stultas cogitationes, Hirt. B. G. 8, 10, 4: quoniam ad hanc voluntatem ipsius naturae stimulis incitamur, Cic. Rep. 1, 2 fin.; cf.: juvenes ad studium et ad laborem, id. de Or. 1, 61, 262: aliquem ad servandum genus hominum, id. Fin. 3, 20, 66: multa Caesarem ad id bellum incitabant, Caes. B. G. 3, 10, 1: aliquem ad bellum atque arma, Liv. 1, 27, 3: aliquem ad amplissimam spem, Suet. Caes. 7: cujus voluptatis avidae libidines temere et effrenate ad potiundum incitarentur, Cic. de Sen. 12, 39: incitabant (animum ferocem) praeterea conrupti civitatis mores, Sall. C. 5, 8: cum tibia lumbos incitat, Juv. 6, 315. — B. In partic. 1.To inspire. nam terrae vis Pythiam Delphis incitabat, naturae Sibyllam, Cic. Div. 1, 36, 79: mente incitati, id. Ac. 2, 5, 14; id. Cat. 63, 93.—2. In a bad sense, to excite, arouse, stir up: neque enim desunt, qui istos in me atque in optimum quemque incitent, Cic. Fl. 28, 66; cf. id. Fam. 12, 2, 1: et consules senatum in tribunum et tribunus populum in consules incitabat, Liv. 4, 2, 1: his vocibus cum in se magis incitarent dictatorem, id. 8, 33, 1: opifices facile contra vos incitabuntur, Cic. Ac. 2, 47, 144 (shortly before, concitentur); Hirt. B. G. 8, 35 fin.: milites nostri pristini diei perfidiā incitati, Caes. B. G. 4, 14, 3: civitas ob eam rem incitata, id. ib. 1, 4: judices, Quint. 6, 4, 10.—3. (Acc. to I. B.) To augment, increase, enhance: consuetudo exercitatioque et intellegendi prudentiam acuit et eloquendi celeritatem incitat, Cic. de Or. 1, 20, 90; so, caelibum poenas, Tac. A. 3, 25.—Hence, incĭtātus, a, um, P. a. (set in rapid motion; hence), swiftly running, flowing, sailing, flying, etc.; in gen., rapid, swift.A.Lit.: imperator equo incitato se in hostes immittens,
at full speed
, Cic. N. D. 3, 6, 15: equo incitato, Caes. B. G. 4, 12 fin. (for which: citato equo; v. cito): milites cursu incitato in summo colle ab hostibus conspiciebantur,
advancing rapidly
, id. ib. 2, 26, 3; cf. in the foll. B.: mundi incitatissima conversio, Cic. Rep. 6, 18 (shortly before: conversio concitatior).— B.Trop.: cursus in oratione incitatior, Cic. Or. 59, 201; cf. so of speech: Herodotus sine ullis salebris quasi sedatus amnis fluit: Thucydides incitatior fertur, id. ib. 12, 39.—Adv.: incĭtātē (acc. to B.), of speech, quickly, rapidly, violently: fluit incitatius, Cic. Or. 63, 212: quod incitatius feratur (locutio), id. ib. 20, 67.