Insolitus, pe. cor. Adiect. Vir. Vnwont: not accuostmed: not vsed: straunge.Rarum & insolitum.Plin. iun.Seldome and straunge.Clamor insolitus, Stat.A straunge or vnwonted cry or noiseEloquium insolitum. Hor. Rem iusolitam apportare auribus. Luc. To report a new or straunge thing.Insolita ratio dicendi.Cicer.A straunge maner of eloquenceInsolita victoria.Cic.Such a victorie as one hath not seene or heard of.Insolitus ad laborem exercitus. Cæs. An armie not wonted to laboure.Insolitas fœminas prodire cogis in conuentum.Cic.Insolitus retum bellicarum.Sal.
Lewis and Short: Latin dictionary
in-sŏlĭtus, a, um, adj., unaccustomed, unusual (class.). I.Act., unaccustomed to a thing; constr. absol., with ad or with gen.(a).Absol.: cur pudentissimas feminas in tantum virorum conventum insolitas, invitasque prodire cogis? Cic. Verr. 2, 1, 37: phocae,
not accustomed to rivers
, Verg. G. 3, 543.— (b). With ad: insolitus ad laborem, Caes. B. C. 3, 85.—(g). With gen.: civitas insolita rerum bellicarum, Sall. J. 39, 1: genus serviti insolitum, id. H. 2, 81 Dietsch. —II.Pass., unusual, uncommon: insolita mihi loquacitas, Cic. de Or. 2, 88, 361: adulescentibus gloria, id. Brut. 81, 282: verbum, id. Balb. 16, 36: tumultus, Sall. J. 38, 5: novum et moribus veterum insolitum, Tac. A. 12, 37: laus, Quint. 8, 3, 4: labor, id. 11, 3, 26; Sall. C. 7, 5; Ov. M. 10, 554 al.— With ut: in principe rarum ac prope insolitum est, ut se putet obligatum, Plin. Pan. 60, 6.—With acc. and inf.: id insolitum esse fieri, Dig. 48, 19, 27.— Adv.: insŏlĭtē, contrary to custom, unusually (late Lat.): accidere, Aug. Doctr. Christ. 2, 23 fin.