Impeto, impetis. pe. cor. impetiui, impetitum, pen. prod. impetere. Varr. To inuade: to assaile: to set vpon.Flammis & lagittis impetens Cupido. Sen. Cupide assailing with fire and darte.
Lewis and Short: Latin dictionary
impĕto (inp-), ĕre, v. a. [in-peto], to rush upon, assail, attack (poet. and in anteand post-class. prose). I.Lit.: cedentem Acheloius heros Impetit, Stat. Th. 8, 523: aliquem arcu, Luc. 6, 394: os hastā, Sil. 5, 273; Luc. 6, 223; Varr. R. R. 3, 16, 8.—Absol.: (apes) impetentes a se eiciunt fucos, Varr. R. R. 3, 16, 8; cf. in a different orthog.: impite impetum facite, Paul. ex Fest. p. 109, 17 Müll. N. cr. (a contracted imper., like cette, ferte): impetiti confessio, Quint. Decl. 5.—II.Transf., to accuse: aliquem edacitatis, Sid. Ep. 7, 9.