Imperito, imperitas, pe. cor. imperitare. Frequent. Liu.To rule or gouerne.Opulento oppido imperitans. Liuius. Being lord of a welthy towne.Imperitare & seruire, contraria. Hor. Equis imperitare. Hor. Reges magnis qui gentibus imperitarunt. Lucret. Magnis legionibus imperitare. Horat. To be captaine ouer great armies.Rem æquam imperito Hor.Imperitandi parum prudentes. Col.
Imperitus, pen. prod. Adiect. Plaut.Not expert: easie to bee deceiued: vnskilfull: ignorant: vnlearned.Homine imperito nunquam quicquam iniustius. Teren. No man in the worlde is more unreasonable than a person vnexpert and vnskilsull.Imperitus & callidus, contraria.Cic.Imperitum vulgus. Plin. The ignorant, rude or vnskilsull.Imperita multitudo.Cic.The simple and rude people.Imperitus & indoctus.Cic.Imperitus retum. Plant. Of no experience.Homo omnium rerum imperitus, quærit quid sit ad perpendicolum.Cic.An ignorant man that knoweth nothing.Imperitus expersque linguæ græcæ. Plin. Vnskilfull and ignorant in the greeke.Eam quidem ad rem haud imperiti.Plaut.Not vnlkilful for that purpose.Imperitia. imperitiæ, f. g. Plin. Lacke of knowledge: ignorante: vnskilfulnes.Imperitè. pen. prod. imperitius, imperitissime. Aduerb. Cic.Vnexpertly: vnskilfully: vnlearnedly.Dicèbat Scipio non imperitè.Cic.Sripio sayde not vnskilfully.Quid potuir dici impetitius, qum, &c.Cic.Imperitissime ictum.Cic.Spoken very unskilsully.
Lewis and Short: Latin dictionary
impĕrĭto (inp-), āvi, ātum, 1, v. freq. n. and a. [impero], to command, govern, rule (not freq. till after the Aug. per.; not in Cic. or Cæs.); constr. with acc., dat., or absol.(a). With acc.: quod antehac pro jure imperitabam meo, nunc te oro per precem, Plaut. Capt. 2, 1, 47: aequam Rem imperito, Hor. S. 2, 3, 189.—(b). With dat. (so most freq.): magnis gentibus, Lucr. 3, 1028: magnis legionibus, Hor. S. 1, 6, 4: tu, mihi qui imperitas, aliis servis miser, id. ib. 2, 7, 81; Tib. 2, 3, 34: equis, Hor. C. 1, 15, 25: suo generi, Plin. 10, 21, 24, 47: quis nemori imperitet, quem tota armenta sequantur, Verg. A. 12, 719: naturam ipsam ceteris imperitantem industria vicerat, Sall. J. 76, 1: alteri populo cum bona pace, Liv. 1, 24, 3.—Pass. impers.: quod superbe avareque crederent imperitatum victis esse, Liv. 21, 1.—(g).Absol.: Veleda late imperitabat, Tac. H. 4, 61: quia adductius quam civili bello imperitabat, id. ib. 3, 7: decem imperitabant, Liv. 1, 17: libido imperitandi, Sall. J. 81, 1: qua tempestate Carthaginienses pleraque Africa imperitabant, id. ib. 79, 2 Kritz N. cr.—Pass. impers.: quod mihi quoque exsequendum reor, quanto sit angustius imperitatum, Tac. A. 4, 4 fin.