Immoror, pen. cor. immoraris, immorari. Colum. To abide or continue in.Immorari honestis cogitationius. Plin. iun.To bestowmuch time in musing of honesl things.Tertenis immorari. Quin. To tary long in tehearsing earthly things.
Lewis and Short: Latin dictionary
immŏror (inm-), ātus, 1, v. dep. n. [in-moror], to tarry or remain in, to stay upon or at, to linger near a place (postAug.). I.Lit. (constr.: in aliqua re, alicul rei): ut saturae studiosius nidis immorentur, Col. 8, 5, 14: puer meridiano inmorans, Plin. 9, 8, 8, 25.—II.Trop.: ne terrenis immorer, Quint. 2, 16, 6: honestis cogitationibus, Plin. Ep. 1, 8, 8: non exigo, ut immoriaris legationi, immorare, Auct. ap. Quint. 9, 3, 73: non arbitror mihi in hoc immorandum, quid sit, etc., id. 11, 2, 4.