Ignosco, ignoscis, ignoui, ignotum, pÊ. pro. ignoscere. Var. To know wel: to learne.A me quæ feram ignoscite. Varro. Ignoscere.Cic.To pardon: to forgine: to holde excused.Ignoscat delictis tuis, arque adolescentiæ, Plaut.Fasso ignoscere.Ouid.To pardon him that confesseth hyfault.Vitio ignoscftar omni. Oaid. Dementia ignoscenda. Vir. Ignoscere sibi. Quint. To bolde hinrselfe excused.Igtorus, pe. pro. Particip. Cic.That wil pardon.
Ignotus, pe. pro. Adiect. Plau. Vnknowen: also ignorant.Populo ignotus Ouid. Domos ignotas petere. Vit. Locis ignotis errare. Ouid.Mortibus ignotis perierunt. Hor. Oris ignotis exulat. Vir. Pars ignotissima turbæ. Clau. Pondus auri ignorum. Vir. An vuknowen substance of golde & money.Terra ignota. Vir. An vnknowne couatrie.Verba obscuriora & ignotiora. Quin. Vias ignotas inire.Ouid. Viri iguoti noua forma. Virg.Viri in veste ignota. Vir. Ignotus in vulgus.Cic.Whome the common people hath no vnderstanding of.Oblcurus & ignotus Ci.Vnknowne & not brought to lighte.
Lewis and Short: Latin dictionary
ignosco, nōvi, nōtum, 3 (plqpf. sync. ignosset, Sil. 8, 619; part. fut. ignosciturus, Piso Frugi ap. Prisc. p. 887; Ambros. de Noë, 13, 47; also ignoturus, Cic. ap. Prisc. p. 886), v. a. [2. in-gnosco, nosco; lit., not to wish to know, not to search into; hence, with esp. reference to a fault or crime], to pardon, forgive, excuse, overlook (class.; syn.: parco, indulgeo); constr. alicui (aliquid, quod, si, etc.), with simple aliquid or absol.(a).Alicui (aliquid, quod, si, etc.): hoc ignoscant dii immortales, velim, et populo Romano et huic ordini, Cic. Phil. 1, 6, 13; so, ut eis delicta ignoscas, Plaut. Bacch. 5, 2, 68: velim mihi ignoscas, quod ad te scribo tam multa toties, Cic. Att. 7, 12, 3: abs te peto ut mihi hoc ignoscas, id. ib. 1, 1, 4: mihi, quaeso, ignoscite, si appello talem virum saepius, id. Agr. 2, 18, 49: ne discamus nobis ignoscere, Quint. 11, 2, 45; 10, 3, 29; cf.: adeo familiare est hominibus, omnia sibi ignoscere, Vell. 2, 30, 3: at vos vobis ignoscitis,
make excuses for
,
justify
, Juv. 8, 181; so, ipsi populo, id. 8, 189.— With dat. rei: ignoscas velim huic festinationi meae, Cic. Fam. 5, 12, 1: inscitiae meae et stultitiae, Plaut. Mil. 2, 6, 62: delictis,id. Merc. 5, 4, 37: vitiis, Hor. S. 1, 4, 131: dictis, Juv. 1, 154: his (sc. factis), id. 13, 103 et saep.—Pass. impers.: ignosci nobis postulabimus, Auct. Her. 2, 17, 25: ea jam aetate sum, ut non sit peccato mihi ignosci aequum, Ter. Hec. 5, 1, 10: tabellam dedit, quia ignosceretur iis, quos, etc., Suet. Aug. 33: mihi profecto poterit ignosci, si, etc., Quint. 4 praef.5: deprecatores, quibus non erat ignotum, Cic. Att. 11, 14, 1: exemplis uti oportebit, quibus in simili excusatione non sit ignotum: et contentione, magis illis ignoscendum fuisse, id. Inv. 2, 32, 100.—(b). With a simple acc. (very rare; not in Cic.): orant, ignoscamus peccatum suum, Plaut. Am. 1, 1, 101: equidem istuc factum ignoscam, Ter. Heaut. 4, 1, 34: parvum si Tartara nossent Peccatum ignovisse, Verg. Cul. 293.—In pass.: ego esse in hac re culpam meritam non nego, sed eam, quae sit ignoscenda, Ter. Phorm. 5, 8, 26: et cognoscendi et ignoscendi dabitur peccati locus, id. Heaut. 2, 1, 6.—(g).Absol. (rare but class.): ignosce: orat, confitetur, purgat: quid vis amplius?Ter. Phorm. 5, 8, 46: quotiens ignoscimus (in dicendo), Quint. 6, 2, 14: ad ejus facti deprecationem ignoscendi petenda venia est, Cic. Part. Or. 37, 131; cf. id. Pis. 41, 98: contemnere fulmina pauper creditur atque deos, dis ignoscentibus ipsis, i. e.
conniving
,
winking
, Juv. 3, 146.—Pass. impers.: ignotum est, tacitum est, Ter. Ad. 3, 4, 28.—Hence, ignoscens, entis, P. a., forgiving, inclined to forgiveness, placable: animus ignoscentior, Ter. Heaut. 4, 1, 32.