Hostilis, & hoc hostile, pen. prod. Pertayning to an enimie. vt Hostilia arma. Virg.Armour of enimies.Acies hostilis.Tacit. Agmen hostile. Ouid.Hostilis in Remp. animus. Cic.An enimies hart towarde the common weale.Hostilis dextra.Cic. Hostilis expugnatio. Cic.Hostilem in modum cruciati Cicer.Tormented like an enimie.Hostile odium & crudelitas.Cic.Rapinæ hostiles. Lucan. Spiritus hostiles.Tacit.The mind and stomacke of an enimy.Terra hostilis.Cic.Induere hostilia aduerss aliquem. Tacit.To take armes and make warre against one.Facere hostilia.Tacit.To burne and spoyle as agaynst an enime.Legati retuleruot omnia hostilia.Liu.The Amliassadoures brough te worde that warte was proclaymed as agayliste enimies.Resumere hostilia.Tacit.To begin war againe.
Lewis and Short: Latin dictionary
hostīlis, e, adj. [hostis]. I.Of or belonging to an enemy, hostile.A. In gen. (class.): amator simili'st oppidi hostilis, Plaut. Truc. 1, 2, 68: terra, Cic. Inv. 1, 55, 108: manus, id. Tusc. 1, 35, 85: naves, Hor. Epod. 9, 19: domus, id. ib. 5, 53: aratrum, id. C. 1, 16, 21: manus, Plaut. Capt. 2, 2, 61: cadavera, Sall. C. 61, 8: vis, Plaut. Capt. 2, 2, 52: condictiones pactionesque (with bellicae), Cic. Off. 3, 29, 108: minae, Tac. A. 13, 57: metus,
of the enemy
, Sall. J. 41, 2: spolia, Liv. 29, 35, 5; Suet. Ner. 38: terra, Liv. 44, 3, 8: clamor, id. 1, 29, 2: turmae, id. 9, 22, 9: murmur, Tac. H. 2, 42: audacia, id. A. 14, 23: solum, id. ib. 11, 16; 11, 20: nationes, id. ib. 11, 23.—As subst.: hostīle, is, n., hostile country, the enemy's land or soil: prior Parthus apud Gaium in nostra ripa, posterior hic apud regem in hostili (sc. solo) epulatus est, Vell. 2, 101 fin.—B. In partic., in divining: hostilis pars (opp. pars familiaris),
the part of the entrails that related to the enemy
, Luc. 1, 622.—II.That is usual with an enemy, hostile (class.): hominis hostilem in modum seditiosi imago, Cic. Rab. Perd. 9, 24; cf.: hostilem in modum vexare, id. Prov. Cons. 3, 5: in hunc hostili odio est, id. Clu. 5, 12: spiritus, Tac. H. 4, 57: ne quid ab se hostile timeret, Sall. J. 88, 5: caedem, fugam aliaque hostilia portendant, id. ib. 3, 2: legati retulerunt, omnia hostilia esse, Liv. 21, 16, 1: multa hostilia audere, Tac. H. 4, 15: facere, Sall. J. 107, 2: loqui, Tac. H. 2, 66: invicem coeptare, id. ib. 3, 70: induere adversus aliquem, id. A. 12, 40: apibus inimica est nebula: aranei quoque vel maxime hostiles, Plin. 11, 19, 21, 65.—Hence, adv.: hostī-lĭter, like an enemy, in a hostile manner, hostilely: quid ille fecit hostiliter, Cic. Phil. 5, 9, 25; Sall. J. 20, 4; Liv. 2, 14, 2; 9, 38, 1; Tac. H. 2, 85; Suet. Caes. 54; Ov. M. 11, 372; 14, 68.