hortŭlus, i, m.dim. [hortus], a little garden.I.Lit., Cat. 61, 92; Juv. 3, 226; Plin. 35, 10, 36, 105; as part of a vineyard, Col. 4, 18, 2.—In plur.: hortuli,
garden-grounds
, Cic. Off. 3, 14, 58; id. Fin. 5, 1, 2; id. Clu. 13, 37; Col. 4, 18, 2.—B.Transf.: Cupidinis, i. e. pudenda muliebria, App. *)anex. 17.—II.Trop.: cujus (Democriti) fontibus Epicurus hortulos suos irrigavit, Cic. N. D. 1, 43, 120.