Honor, vel honos, honoris, m. g. Cic.Hono dignltis, reuerente honestie, beautie, a sacrifice, a rewarde giuen to a man, funerall obsequie.Ver borum honor. Quin. Dignitie of wordes.Honoris causa procedere. Salu. To goe forth to meete him for honors sake, or to shew him reuerence.Appellare vel nomináre aliquem honoris causa.Cic.Vir fortissimus & clarissimus L. Sylla, quem honoris causa nomino. Cic.Whose name I recite for honors sake, o of whome I speake with all honor and reuerence.Cupido cæca honorum. Lacret. Inania honoris.Tacit.Haine poyntes of honour.Vmbra honoris. Tac. Contumeliosus honor.Cic. Vide CONTVMELIOSVS. Crudus honor.Stat.Eruel hono as when men offer to Gud the weapons and hatnesse of enimies staine in batraile.Diuini honores. Quint. Falsus honor iuuar. Hor. They reioyce to he praised. althogh they little deserue it.Iusti honores.Cic. Meriti honores. Vir. Nonnullus honor. Mart. Some honor.Otiosus & vacans honor. Plin. Pauper honos.Stat.A pore offring or small present.Sublimis. Claud. Temerarius. Qu. Honor rashly & dnaduisedly shewen to one. Abundare honoribus.Cic.To be in great honor and dignitie. Accipere honorem. Cic.Accumulare honorÊ alicui.Ouid. Vide ACCVMVLO. Adducre aliquid in honorem.Cic. Vide ADDVCO. Adeptus summos hônores, Cic.Hauing gotten.Adolere honores, Ouid.To do satrifice on aultares.Afferre honorem. Plin. Afficere aliquem regis honore.Cicer.To do royall honour vnto one. Aggredi magnos honores. Vi. Honos alit artes.Cic. Amplificarus honoribus. Ascendere ad honores, Cic.To clyme to promotion.Ascendere in honorem.Cic.Assequi honorem.Cic.Augeri honore. Cicero, To be made more honourable: to be promoted to honour.Amplius honoribus auctus. Horat. Promoted or aduaunced to houour and dignitie.Capere honorem.Ouid.Capessere.Tacit.To take on him some office or promotion.Cedere honori.Virg.Plin. iun. Vide CEDO. Compellare aliquem multo honore.Virg.To speake to one with wordes of great honour and reuerence.Comprobare honorem.Liu.Congesti honores.Liu.Promotions heaped vpon one.Contigic ex merito tibi honor.Ouid.You haue well desetued the honour or dignitie that is giuen you.Custodire honorem.Plin. iun. Vide CVSTODIO. Decernere honores alicui.Cic. Vide DECERNO. Decorate honoribus. Vide DECORO. Honoribus amplissimis decorari.Cic.Defendere honorem suum.Cic.Deferre & dare aliquem honorem claris viris.Cicer.To attribute and giue.Dignari aliquem honore.Ouid.To dottchsafe to houout.Honore dicto. Plin. After he had used worded of reuerence.Facere honorem alicui.Cic.To honour.Honore florere.Cic.To be in greate nignfsfe.Intaminatis fulget honoribus. Horatius. He is in great and true honour gotten by vertue.Habere honorem alicui. Cicero. To shewe honour and reurrence toward one.Habere in honore aliquem. Cicero. To haue one in great re uerence.Honori habere Consultatum suum.Salust.To gt honoureby his Consulship.Perinde qusi ea honori, non prædæ habeant, Sal.As thoughe they did those things to procure honoure and reputation & not to get spoyle.Honos auribus sit habitus. Curtius. Sauing the reuerence of those that heare me.Impertire aliquem honoribus. Plan Vide IMPERTIO. Incipere honorem, Plau. Indicere honores. Vir. Inire honorem, Suet. Inseruire honori. Hor. Sacros templis largitur honores.Val. Flac.He offveth holy satrisices in the temples.Leuæum libat honorem. Vir. He offereth wine, or doth sacrifice with wine.Meritos aris mactauit honores. Vir. He killed on % aultares due sacrisice.Mandare honores hominibus nouis.Cic.To giue offices to gentlemen of the first head and newely risen.Missos facere honores.Cic. Vide MISSVS. Aeternos honores parere alicui Hor.To get or bring to one perpetuall hououre and praise.Perfunctus honoribus amplissimis.Cic.Hauing beene in the greatest offices in out common weale.Perhibere honorem. Plin. Vide PERHIBEO. Peruigere opibus atque honoribus. Ta. To he of great poiner and honoure.Petere honores. Quint. To stande for offices.Præfari honorem Cic.To say, sauing your hououre, worship or teuerence.Reddere alicui suum bonorÊ.Cic.To giue to one due honor.Sacrare honorem alicui.Virg.To giue one an houourable rewarde.Ad summum succedere honorem. Locan. Honori esse suis. Cice. To be an honour to his stocke or kinred: or by his vertue to bring honour to, &c.Honori summo unper nostro Milour fuit, quod, &c. Cice. It was very great honoure to our friend Mslo, that, &c.Ea res honori fuit ei suis cluibus.Cic.He was for that honoured and praised of his countrymen.In honore esse apud aliquem.Cic.To be in estimation or reputation with one.Tollere aliquem honoribus. Horat. To promote or aduance to honoure.Honoribus vti.Sal.Homines honore vsi.Cic.To beare office: to be in authoritie. Honor. Vir. Beautieiseemely fauoute. Er lætos oculis afflarat honores. Vir. He gaue comely beautie to his eyes.Honorarius. Adiect. Pertaining to hououre, vt,Honorarius arbiter.Cic.A commiffioner appopnted by an offices to take order betweene two persons according as he shal thinke to stande with squitie and reason.Honorarius tumulus, Suet.A monumeat or hearse set vp to ones honoure, where his body is not mesent. Honorarium. Ci. A present giuen to princes, ambassadours or great officers at their first entrie.Honorarium.Plin. iun.A custome that Decurions and counsasloures of cities pay at their first entrie to that estate. Honoraria opera, Cic.An hone st paine or traualle taken to set two persons at one.
Honorus, pen. prod. Adiect. Idem quod Honorificus. Laudis honora effigies. Si. Fama honora. Stat.Honorable renowme.Oratio honora. Tac. Honourable wordes.Honora & magnifica. Tac.
Lewis and Short: Latin dictionary
hŏnor or hŏnos (the latter form almost exclusively in Cic., who has honor only Phil. 9, 6 fin., and Fragm. pro Tull. 21; also in Caes., Liv., Sall., Prop., Verg., Nep., and Curt.; but honor in Sen., Vell., Ov.; and Hor. and Tac. use both forms. Honos was antiquated in Quintilian's day, v. Quint. 1, 4, 13; Neue, Formenl. 1, 168 sq.), ōris (archaic gen. honorus, like venerus, Lex Puteol. ap. Haubold, n. 7), m. [perh. Sanscr. hu-, call], honor, repute, esteem in which a person or thing is held. I.Lit.A. In gen.: cum honos sit praemium virtutis judicio studioque civium delatum ad aliquem, qui eum sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur. Qui autem occasione aliqua etiam invitis suis civibus nactus est imperium, hunc nomen honoris adeptum, non honorem puto, Cic. Brut. 81, 281; cf.: is autem, qui vere appellari potest honos, non invitamentum ad tempus, sed perpetuae virtutis est praemium, id. Fam. 10, 10, 1 sq.: honos alit artes omnesque incenduntur ad studia gloria, id. Tusc. 1, 2, 4; so with gloria, id. Part. 24, 87: si honos is fuit, majorem tibi habere non potui, id. Fam. 5, 20, 2: quanto et honor hic illo est amplior, etc., id. Att. 9, 2, A, 1: gratia, dignitate, honore auctus, Caes. B. G. 1, 43, 8: amplissimis honoribus et praemiis decorari ... honos maximus, Cic. de Or. 1, 54, 232: ut eum amplissimo regis honore et nomine affeceris, id. Deiot. 5, 14: aliquem praecipuo honore habere, Caes. B. G. 5, 54, 4: suum cuique honorem et gradum reddere, Cic. Rosc. Am. 47, 136: apud eum sunt in honore et in pretio, id. ib. 28, 77; Caes. B. C. 3, 61, 1; so with in: in honore magno esse, Cic. Brut. 8, 30: summo in honore, id. de Or. 1, 55, 235; id. Off. 2, 19, 65: tanto in honore, id. Tusc. 2, 2, 4; Caes. B. C. 1, 77, 2; 3, 47, 7; Liv. 42, 6, 12; but without in: Jovem autem quanto honore in suo templo fuisse arbitramini, Cic. Verr. 2, 4, 58, 129: (Druides) magno sunt apud eos honore, Caes. B. G. 6, 13, 4; 5, 54, 5; Liv. 1, 40, 1; Tac. A. 14, 6; id. H. 1, 6, 4: honorem accipere, Cic. Att. 9, 2, A, 1: honorem huic generi (i. e. poëtis) non fuisse declarat oratio Catonis, id. Tusc. 1, 2, 3: honori summo nostro Miloni fuit qui P. Clodii conatus compressit, id. Off. 2, 17, 58; cf.: quod (i. e. medium ex tribus sedere) apud Numidas honori ducitur, Sall. J. 11, 3: rite suum Baccho dicemus honorem,
honor
,
praise
, Verg. G. 2, 393: tanto ille vobis quam mihi pejorem honorem habuit, worse honor, i. e. greater dishonor or disgrace, Q. Metell. ap. Gell. 12, 9, 4; cf.: exsilii honor, i. e.
honorable exile
, Tac. H. 1, 21.—Personified: tute pone te latebis facile, ne inveniat te honos, Plaut. Trin. 3, 2, 37.—Of inanim. and abstr. things, honor, esteem, value: physicae quoque non sine causa tributus idem est honos, Cic. Fin. 3, 22, 73; id. Fam. 7, 26, 2: ornatus ille admirabilis, propter quem ascendit in tantum honorem eloquentia, id. Or. 36, 125: multa renascentur quae jam cecidere, cadentque Quae nunc sunt in honore vocabula, si volet usus, Hor. A. P. 71: apud antiquos piscium nobilissimus habitus acipenser nullo in honore est, Plin. 9, 17, 27, 60; 19, 6, 32, 104: vino Pramnio etiam nunc honos durat, id. 14, 4, 6, 54 al.—B. In partic. 1.Public honor, official dignity, office, post, preferment (cf. munus): ita quaestor sum factus, ut mihi honorem illum tum non solum datum, sed etiam creditum ac commissum putem, Cic. Verr. 2, 5, 14, 35: ille honoris gradus, id. Sull. 29, 82: equites Romanos in tribunicium restituit honorem, Caes. B. C. 1, 77 fin.: extraordinarium honorem appetere, id. ib. 1, 32, 2: hic ipse honos (sc. dictatura), delatus ad me, testis est innocentiae meae, Liv. 9, 26, 14: curulem adferri sellam eo jussit (Flavius) ac sede honoris sui inimicos spectavit, id. 9, 46, 9: honore abiit, Suet. Aug. 26; cf.: deposito honore, id. ib. 36: paene honore summotus est, id. Claud. 9: honor municipalis est administratio rei publicae cum dignitatis gradu, sive cum sumtu, sive sine erogatione contingens, Dig. 50, 4, 14 pr.: honorem aut magistratum gerere, Gai Inst. 1, 96: clari velamen honoris sufficiunt tunicae summis aedilibus albae, Juv. 3, 178: tempus honoris,
the term of office
, id. 8, 150: honorem militiae largiri,
military honors
, id. 7, 88.—In plur.: populum Romanum hominibus novis industriis libenter honores mandare semperque mandasse, Cic. Verr. 2, 4, 37, 81; cf.: qui (populus) stultus honores Saepe dat indignis, Hor. S. 1, 6, 15: ascendisset ad honores, nisi, etc., Cic. Brut. 68, 241: honoribus amplissimis et laboribus maximis perfungi, id. Fam. 1, 8, 3: obrepisti ad honores errore hominum, id. Pis. 1, 1: Catulus maximis honoribus usus, Sall. C. 49, 2: magistratus atque honores capere, Suet. Aug. 26: largiri opes, honores, Tac. A. 11, 12.— 2. Particular phrases. a. Honoris causa. (a).Out of respect, in order to show honor (class.): C. Curio, quem ego hominem honoris potius quam contumeliae causa nominatum volo, Cic. Verr. 1, 7, 18: quem honoris causa nomino, id. Rosc. Am. 2, 6: toties hunc et virum bonum esse dixisti et honoris causa appellasti, id. Rosc. Com. 6, 18: Campanis equitum honoris causa, civitas sine suffragio data, Liv. 8, 14, 10; 32, 34, 8; 39, 22, 2.—(b).For the sake of (ante-class.): ejus honoris causa, feci thensaurum ut hic reperiret Euclio, Plaut. Aul. prol. 25: mei honoris causa mittere coquos, id. ib. 3, 4, 4: huc honoris vostri venio gratia, id. Am. 3, 1, 7; id. Stich. 2, 2, 14: vestri honoris causa, Ter. Phorm. 5, 7, 35.—b. Praefari or dicere honorem, to make an excuse in saying any thing that may be distasteful = by your leave or saving your presence: si dicimus: ille patrem strangulavit, honorem non praefamur. Sin de Aurelia aliquid aut Lollia, honos. praefandus est, Cic. Fam. 9, 22, 4; for which: haec sunt quae retulisse fas sit, ac pleraque ex his non nisi honore dicto, Plin. 28, 8, 24, 87; cf. also: honos auribus sit, i. e.
pardon the expression
, Curt. 5, 1, 22.—3. Personified, Hŏnor or Hŏnos, as a deity whose temple adjoined that of Virtus, and who was worshipped with uncovered head, Cic. Verr. 2, 4, 54, 121; id. Sest. 54, 116; id. Leg. 2, 23, 58; Val. Max. 1, 1, 8; Liv. 27, 25, 7 sqq.; Aug. Civ. Dei, 4, 21; Inscr. Orell. 543.II.Transf.A. Concr., any thing given as a mark of honor, an honorary gift, a reward, acknowledgment, recompense, fee; a sacrifice; funeral rites; a legacy, etc. (mostly poet. and since the Aug. period): Itan tandem hanc majores famam tradiderunt tibi tui, ... honori posterorum tuorum ut vindex fieres, Plaut. Trin. 3, 2, 18: Curio misi, ut medico honos haberetur et tibi daret quod opus esset, Cic. Fam. 16, 9, 3; Vitr. 10, 22: geminum pugnae proponit honorem, Verg. A. 5, 365: nil victor honoris Ex opibus posco, Sil. 9, 199: dicite, Pierides, quonam donetur honore Neaera, Tib. 3, 1, 5: nec Telamon sine honore recessit Hesioneque data potitur, Ov. M. 11, 216: arae sacrificiis fument, honore, donis cumulentur, Liv. 8, 33, 21: divūm templis indicit honorem, Verg. A. 1, 632; Ov. F. 4, 409: nullos aris adoleret honores, id. M. 8, 742: meritos aris mactavit honores, Verg. A. 3, 118: honore sepulturae carere, Cic. de Sen. 20, 75; id. Inv. 1, 55, 108: cernit ibi maestos et mortis honore carentes Leucaspim, etc., Verg. A. 6, 333; cf. Ov. Tr. 3, 3, 45: mille viri, qui supremum comitentur honorem, Verg. A. 11, 61: solutus honos cineri, Val. Fl. 3, 357: honorem habere alicui, Curt. 3, 12, 13: omnem honorem funeri servare, id. 4, 10, 23: communem sepulturae honorem alicui tribuere, Suet. Aug. 17: nec enim quaerimus, cui acquiratur, sed cui honos habitus est,
the honorary legacy
, Dig. 37, 5, 3; 32, 1, 11: sepulturae honore spoliatus, Val. Max. 4, 7, 1; 9, 8, 1fin.; cf.: supremitatis honor, Amm. 31, 13: supremus condicionis humanae honos, Val. Max. 6, 3, 1.—B. Objectively, a quality that brings honor or consideration, an ornament, grace, charm, beauty (poet.): silvis Aquilo decussit honorem, Verg. G. 2, 404: December silvis honorem decutit, Hor. Epod. 11, 6; cf.: populeus cui frondis honor, Val. Fl. 6, 296: notus in vultus honor, Hor. Epod. 17, 18; Stat. Th. 10, 788.—In plur.: laetos oculis afflārat honores, Verg. A. 1, 591; cf. Sil. 12, 244: hic tibi copia Manabit ad plenum benigno Ruris honorum opulenta cornu, Hor. C. 1, 17, 16: nullum ver usquam nullique aestatis honores, Sil. 3, 487.—C.A magistrate, office-holder: sed cum summus honor finito computet anno, sportula quid referat, Juv. 1, 117; cf. v. 110.
Hŏnōrĭus, ĭi, m., son of the emperor Theodosius I., and brother of Arcadius, the first emperor of the western Roman empire, Claud. Nupt. Hon. 118; Aur. Vict. Epit. 48 fin.—II. Derivv. A. Hŏnōrĭānus, a, um, adj., of or belonging to the emperor Honorius, Honorian: thermae, Cod. Theod. 15, 1, 50.—B. Hŏnōrĭădes, ae, m., a male descendant, son of the emperor Honorius, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 341.—C. Hŏnōrĭas, ădis, f., a female descendant, daughter of the emperor Honorius, Claud. Laud. Seren. 130.
hŏnōrus, a, um, adj. [honor, analog. with decorus from decor] (poet. and in postAug. prose). I.Worthy of honor, honorable, Stat. Th. 5, 40.—II.That confers honor, honorable: carmen,
glorifying
, Val. Fl. 4, 342: fama, Stat. Th. 2, 629: mors, id. ib. 4, 230: oratio, Tac. A. 1, 10 fin.: quae in Drusum patrem Germanici honora et magnifica Augustus fecisset, id. ib. 3, 5: honora de Germanico disserebat, id. ib. 4, 68.