Hirsutus, pen. pro. A diectiuum, ab Horreo & seta, quasi horrens setis. Martiall. Rough: hayryefull of brystles: vnpleasant.Hirsutæ spinis quædã animantes, Cic.Rough with prickles.Barba hirsuta.Ouid.A rough bearde.Hirsutæ castaneæ, Vir.Comæ. Ouid, Feræ. Ouid.Frondes.Virg. Geoæ. Martial. Hirsnta petrea herba. Plin. Supercilium hirsutum. Vir. Hirsutum, Ouid.Austere: vnpleasant:Nihil est hirsutius illis.Ouid.
Lewis and Short: Latin dictionary
hirsūtus, a, um, adj. [primary form HIRSUS, a variation of hirtus], rough, shaggy, bristly, prickly, hirsute = dasu/s. I.Lit. (class.; syn. hirtus, pilosus, villosus): quarum (animantium) aliae villis vestitae, aliae spinis hirsutae, Cic. N. D. 2, 47, 121; Col. 7, 2, 6: pectus Herculis, Prop. 4 (5), 9, 49: crura genaeque, Mart. 10, 65, 9: supercilium, Verg. E. 8, 34: et glacialis Hiems canos hirsuta capillos, Ov. M. 2, 30: barba, id. ib. 13, 766: capilli, id. H. 9, 63: juba (galeae), Prop. 4 (5), 10, 20: vellera (leonis) setis, Ov. F. 2, 339: castaneae, Verg. E. 7, 53; cf.: frondes, id. G. 3, 231: vepres, id. ib. 3, 444: rubi, Prop. 4 (5), 4, 28: folia hirsutiora, Plin. 22, 22, 33, 75.—Poet., to designate the people of the olden time (when the hair of the head and beard was left untrimmed), like intonsus and incomptus, Sil. 13, 812; Mart. 9, 48, 2.— II.Trop., rude, unpolished: sumpserit Annales: nihil est hirsutius illis, Ov. Tr. 2, 259.