To dwell: to inhabite. Commorandi natura diuerforium nobis, non habitandi dedit. Cicer. Nature hath giuen a place to reste in, not an habitation to dwell in. Marris habitauimus aluo. Ouidi. Wee were in our mothers wombe. Syluis habitare. Ouid. Terrâ habitare. Ouid. Casas humiles habitare. Virg. Habitare ad occasum. Plin. To dwell in the weast part. Qui habitat apud me. Cic. Qoum apud eÛ non modò sæpenumero fuisset, sed etiam habitasset. Cic. Filia cum patre habitat. Cic. The daughter is in house with the father. Viuere & habitare cum aliquo. Cic. Habitare & petnoctare cum aliquo. Cic. Habitare in domo alterius vel sua. Cic. Habitare in residem aquam. Varro. To liue in standing water. Si essent qui sub terra semper habitassent. Cicer. -proximæ vicinæ Habitat. Plaut. Grauiter increpuit tanti Censorem habitare. Plini. He found great fault that a Censour dwelled in a house of so great rent. Triginta millibus dixistis eum habitare. Cic. You saide that he dwelled in a house that cost him thirty thousand. Habitare bene. Cic. To haue an hottest house, or a commodious place. Habitare laxè & magnificè. Cic. To haue a large and royall house. Quorum in vultu habitant oculi mei. Cice Whome I alway stedfastly behalde. Habitare in rostris dicebatur. Cicer. That oftentimes made orations to the people. Qui in foro habitarunt. Cicer. Which be alway occupied in the common place of indgement. Mœnia habitantur Graijs. Virg. The Grætians inhabite the citie. -nobis habitabitur orbis Vltimus. Ouid. Mapalia habitata raris tectis. Virg. Tecum habita. Perl. Liue at thine owne cost and charge.

I. In gen., to have frequently, to be wont to have (anteclass. and very rare): epicrocum, Varr. ap. Non. 318, 25: comas, id. ib. 27.—

II. In partic., to have possession of, to inhabit a place; and more freq. neut., to dwell, abide, reside, live anywhere (the class. signif. of the word; cf.: colo, incolo, commoror).

A. Lit.

1. Act.: centum urbes habitant magnas, Verg. A. 3, 106: silvas, id. E. 6, 2: hoc nemus, hunc collem (deus), id. A. 8, 352: humiles casas, id. E. 2, 29: terras, Ov. H. 1, 66; id. M. 1, 195: pruinas, Val. Fl. 2, 177: locum, Tac. Agr. 11; cf. Liv. 5, 51, 3. —Pass.: colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime, Cic. Verr. 2, 4, 53, 119; cf. Quint. 1, 4, 28: arx procul iis, quae habitabantur, Liv. 24, 3, 2: applicata colli habitatur colonia Corinthus, Plin. 4, 4, 5, 11; 5, 7, 7, 42: Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus vicis, Curt. 8, 2, 14: nobis habitabitur orbis Ultimus, Ov. Tr. 1, 1, 127: tellus Bistoniis habitata viris, id. M. 13, 430; cf.: nec patria est habitata tibi, id. Tr. 5, 3, 21; Sil. 2, 654: raris habitata mapalia tectis, Verg. G. 3, 340; cf.: (agellus) habitatus quinque focis, Hor. Ep. 1, 14, 2: campi olim uberes magnisque urbibus habitati, Tac. H. 5, 7: quae sit tellus habitanda (sibi), requirit, Ov. M. 3, 9; cf.: cesserunt nitidis habitandae piscibus undae, id. ib. 1, 74: habitandaque fana Apris reliquit et rapacibus lupis, Hor. Epod. 16, 19: proavis habitatas linquere silvas, Juv. 15, 152.—

2. Neutr.: in illisce habitat aedibus Amphitruo, Plaut. Am. prol. 97; cf.: cujus hic in aediculis habitat decem, ut opinor, milibus, Cic. Cael. 7, 17: in gurgustio, id. N. D. 1, 9, 22: in via, on the high-road, id. Phil. 2, 41, 106: in Sicilia, id. Verr. 2, 3, 41, 95: in arboribus (aves), Plin. 18, 35, 87, 363: Lilybaei, Cic. Verr. 2, 4, 18, 38: lucis opacis, Verg. A. 6, 673: vallibus imis, id. ib. 3, 110: casa straminea, Prop. 2, 16 (3, 8), 20; cf.: sub terra habitare, Cic. N. D. 2, 37, 95: apud aliquem, id. Ac. 2, 26, 115; cf. id. Brut. 90, 309; id. Cael. 21, 51; id. Clu. 12, 33; id. Verr. 2, 2, 34, 83: cum aliquo, id. ib. 2, 1, 25, 64: cum illa apud te, Ter. Phorm. 5, 7, 41.—Absol.: triginta milibus dixistis eum habitare, Cic. Cael. 7, 17; cf.: nunc si quis tanti (i. e. sex milibus) habitet, Vell. 2, 10, 1: bene, to have a good habitation, Nep. Att. 13; so, dum sic ergo habitat Cetronius, so splendidly, Juv. 14, 92: avecta est peregre hinc habitatum, Plaut. Cist. 2, 3, 37; cf.: is habitatum huc commigravit, id. Trin. 4, 3, 77; and: rus habitatum abii, Ter. Hec. 2, 1, 27: commorandi natura deversorium nobis, non habitandi locum dedit, Cic. de Sen. 23, 84: habitandi causa, Caes. B. C. 3, 112, 8.—Part. as subst.: hăbĭtantes, ium, the inhabitants: numquam tecta subeamus: super habitantes aliquando procumbunt, Quint. 2, 16, 6; Ov. M. 14, 90: oppidum valetudine habitantium infame, Mel. 1, 16, 1: ad occasum, Plin. 2, 70, 82, 180.—Pass. impers.: vides, habitari in terra raris et angustis in locis, et in ipsis quasi maculis, ubi habitatur, vastas solitudines interjectas, Cic. Rep. 6, 19: habitari ait Xenophanes in luna, that the moon is inhabited, id. Ac. 2, 39, 123: vicorum, quibus frequenter habitabatur, Liv. 2, 62, 4.—

B. Transf., to stay, remain, dwell, or keep in any place; to keep to, dwell upon a thing (a favorite expression with Cicero): cum iis, qui in foro habitarunt, de dignitate contendas? Cic. Mur. 9, 21; cf.: habitare in Rostris, id. Brut. 89, 305: in subselliis, id. de Or. 1, 62, 264; cf. also: in oculis, to be always in public, id. Planc. 27, 66: illi qui hoc solum colendum ducebant, habitarunt in hac una ratione tractanda, id. de Or. 2, 38, 160: in bonis haerebit et habitabit suis, to dwell upon, id. Or. 15, 49; cf. id. de Or. 2, 72, 292: qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? id. Fin. 2, 28, 92: cum his habitare pernoctareque curis (i. e. studiis)! id. Tusc. 5, 24, 69: quorum in vultu habitant oculi mei, id. Phil. 12, 1, 2: animus habitat in oculis, Plin. 11, 37, 54, 145; cf.: mens ibi (in corde) habitat, id. 11, 37, 69, 182: qui tibi (Amori) jucundumst, siccis habitare medullis, Prop. 2, 11 (3, 3), 17: peregrinatus est hujus animus in nequitia, non habitavit, Val. Max. 6, 9, ext. 1: tecum habita, i. e. retire within thyself, examine thyself, Pers. 4, 52.