Gula, Suet. Insatiable gluttonie.Os profundum, Hor.Libido.Salust. Tempestas profunda. Sta. Venter profundus. Curt. Summum & profundum, contraria. Ci. Profundum, Substantiuum.Val. Flac.The sea.Fluctisonum. Sil. Gelidum profundum. Ouid.Immensum.Ouid. Latum. Sen. Penetrale. Claud. Procellosum. Sil. Rubrum. Lucan. The red sea.Sæuum. Sil. Summum. uid.
Lewis and Short: Latin dictionary
gŭla, ae, f. [root gar, to swallow; Sanscr. gir-āmi; Gr. bor- in bora/, bibrw/skw; cf.: voro, gurges, glutio, v. Curt. Gr. Etym. p. 470], the gullet, weasand, throat (cf.: faux, guttur, jugulum). I.Lit.: gula nervo et carne constat, Plin. 11, 37, 66, 176; 11, 37, 79, 201; 24, 15, 80, 130: cum it dormitum, follem sibi obstringit ob gulam, ne quid animae forte amittat dormiens, Plaut. Aul. 2, 4, 23: illi jam interstringam gulam, id. ib. 4, 4, 32: quem obtorta gula de convivio in vincula abripi jussit, Cic. Verr. 2, 4, 10, 24: laqueo gulam fregere,
the neck
, Sall. C. 55, 5.—II.Transf., the palate, i. e. gluttony, gormandizing, appetite: o gulam insulsam, Cic. Att. 13, 31, 4: Numidae neque salem neque alia irritamenta gulae quaerebant, Sall. J. 89, 7: nil servile gulae parens habet,
a belly-god
, Hor. S. 2, 7, 111; so, profundam gulam alicujus explere, Suet. Vit. 7: temperare gulae, Plin. Ep. 2, 6, 5: intempestivae ac sordidae gulae homo, Suet. Vit. 13: ingenua gula, i. e.
palate
,
taste
, Mart. 6, 11, 6: quanta est gula, quae sibi totos Ponit apros!Juv. 1, 140: mimus quis melior plorante gula, id. 5, 158.—Plur.: proceres gulae narrant,