Gubernator, pen. prod. tôris, m. g. Verbale. Cice. A maister of a shippe: a gonernour or ruler: a guider.
Guberno, gubernas, gubernâre. To gouerne: to rule: to guide.Regere & gubernate.Cic.Sed hæc deus aliquis gubernabit.Cic.Gubernare aliquem consilijs.Cic.Gubernare orbem terrarum, Cic.To rule the whole world.Gubernare petitionem alicuius. Ci. To be the chiefe worker and deuiser of ones suite, or labouring for an office.
Lewis and Short: Latin dictionary
gŭbernātor, ōris, m. [id.], a steersman, pilot (cf.: magister, navarchus, nauclerus, navicularius). I.Lit.: si tu proreta isti navi's, ego gubernator ero, Plaut. Rud. 4, 3, 75; id. Am. 3, 2, 69: gubernator clavum tenens sedet in puppi quietus, Cic. de Sen. 6, 17; id. Phil. 7, 9, 27; id. Ac. 2, 31, 100; id. de Inv. 1, 34, 58; id. Rep. 1, 40; 5, 3; Quint. 2, 17, 24; 34; 4, 1, 61; Verg. A. 3, 269; 5, 12; 6, 337 et saep.—Prov.: tranquillo quilibet gubernator est, Sen. Ep. 85 med.—II.Transf., a director, ruler, governor: cum in rebus animalibus aliud pro alio ponitur; ut de agitatore (Ennius): Gubernator magna contorsit equum vi, Quint. 8, 6, 9; the same, Enn. ap. Charis. p. 244 P. and ap. Diom. p. 451 ib. (Ann. v. 160 Vahl.): poli, i. e.
God
, Sen. Hippol. 903: custodes gubernatoresque rei publicae, Cic. Rab. Perd. 9, 26; cf.: quasi tutor et procurator rei publicae: sic enim appelletur, quicumque erit rector et gubernator civitatis, id. Rep. 2, 29.
gŭberno, āvi, ātum, 1, v. a., = kubernw=, to steer or pilot a ship (class.). I.Lit.: dum clavum rectum teneant navemque gubernent, Enn. ap. Isid. Orig. 19, 2 (Ann. v. 472 Vahl.): ut si nautae certarent, quis eorum potissimum gubernaret, Cic. Off. 1, 25, 87: tranquillo mari gubernare, id. Rep. 1, 6.—Prov.: gubernare e terra, i. e.
to guide those who are in peril while keeping in safety one's self
, Liv. 44, 22, 14: quilibet nautarum tranquillo mari gubernare potest, id. 24, 8, 12; cf. gubernator, I. fin.—II.Transf., in gen., to direct, manage, conduct, govern, guide (a favorite word with Cic.; cf.: moderor, rego): qui eos gubernat animus infirmum gerunt, Ter. Hec. 3, 1, 31: quid miramur L. Sullam, cum solus rem publicam regeret orbemque terrarum gubernaret? etc., Cic. Rosc. Am. 45, 131; cf.: melius gubernari et regi civitates, id. Rep. 2, 9: rem publicam, id. ib. 1, 34; 3, 35; cf. also: in gubernanda re publica, id. ib. 1, 29: teque hortor, ut omnia gubernes ac moderere prudentia tua, id. Fam. 2, 7, 1; cf.: illa tormenta gubernat dolor, id. Sull. 28, 78: totam petitionem, id. Mil. 9, 25: velim ergo totum hoc ita gubernes, ut, etc., id. Att. 13, 25, 2: sed haec fortuna viderit, quoniam ratio non gubernat, id. ib. 14, 11, 1; cf.: sed haec deus aliquis gubernabit, id. ib. 6, 3, 3: fortunae motum, id. ib. 8, 4, 1: iter meum rei publicae et rerum urbanarum ratio gubernabit, id. Fam. 2, 17, 1: vitam, id. Fin. 2, 13, 43: fortunam suam, Vell. 2, 127, 1: Massyleum virga gubernet equum, Mart. 9, 23, 14.— Absol.: jam ex sermone hoc gubernabunt doctius porro, will steer, i. e. behave, Plaut. Mil. 4, 2, 99; cf. gubernator, II.