Gloriatio, ônis, f. g. Verbale. Cic.Glorying.Gloria bundus. Gel. That glorieth, or braggingly maketh auannt.
Lewis and Short: Latin dictionary
glōrĭātĭo, ōnis, f. [id.], a glorying, boasting, vaunting, exulting (a word formed by Cic.): ex quo efficitur, gloriatione, ut ita dicam, dignam esse beatam vitam, Cic. Fin. 3, 8, 28; 4, 18, 50: ubi est ergo gloriatio tua, Vulg. Rom. 3, 27.