Furo, furi Ci. To be woode angrie: to rage: to be madde or disti: to be in a furie.Insanire & furere.Cic. Bacchari & furere. Cic.De aliquo furere.Cic.To be woode angrie or in a rage for a thing.A Racilio se contumaciter, vrbaneqúe vexatÛ furebat Clodius. Cice. Clodius was woode angrie for that: or he was starke staring madde, &c.Furit æstus arenis. Virgil. Dolore furit. Ouid.Lymphata mente furebat. Carull. Furere aliquid, pro, ob aliquid.Liu.To be woode angrie or starke staring madde for a thing.
Furor, furôris, m. g. Cic.A vehement concitation or stirring of the minde: furie: madnesse: rage.Cæcus furore.Virg.Vultus furore toruus. Sen. Through furie hauing a terrible looke.Violenti signa furoris. Lucr. Furor bellorum. Lucan. The rage of warre.Cœli furor equinoctialis. Catul. Breuis furor. Hor. Cæcus. Hor. Effrænatus & præceps furor alicuius.Cic.Vnruly, and headlong furie or madnesse.Impius furor.Virg.Impotens. Sen. Outragious madnesse.Incauti furores. Sil. Incitatus furor, Vide INCITO.Inflammatus atque ignitus. Ci. Insignis.Virg. Mœstus. Virg.Periurus. Claud. Vecors. Catul. Absistere furore. Vide ABSISTO. Accensus furor, Vide ACCENDO.Animis furor additus.Virg. Augere furores. Captus surore, Vide CARIO.Currenti cede furori. Oui. Giue place to furie when it is vp.Concedit eius furor.Cic.His surie is appeased.Bellandi furore corda extimulat. Sil. He incÊseth their harts with an exceeding desire of warre.Exundans furor.Stat.Outragious furie.Fractus furor. Sil. Furie abated or repressed.Indomitos furores in corde gerens. Catul. Being outragiously furious.Inflammari furoribus, Vide INFLAMMO.Gliscit furor. Lucr. Minuere furorem. Hor. Ponere furorem. Lucan. To cease his furie: to waxe more milde.Furor iráque mentem præcipitant. Virgil. Rage and wrath maketh him desperate, or to go on headlong.Prætumido quatiebat corda furore. Claud. Sistere furorem. Sta. To represse.Versatur mihi ante oculos furor Cethegi. Cice. Furor, Mens vi quadam diuiua concitata, qualis est furor poetarum Cic.A rauishing of the mind: a traunce: a poeticall furie.Vaticinos concepit mente furores.Ouid.Hee was in a propheticall traunce.
Lewis and Short: Latin dictionary
fŭro, ŭi (perf. rare, Sen. Orest. 846; Serv. Verg. A. 1, 41 al.; usually supplied by insanivi, Diom. p. 376 P.; Prisc. 817 P.; gen. plur. part. sync. furentum, Verg. A. 11, 838), 3, v. n. [cf. Gr. qou=ros, hasty; qorei=n, qrw/skw, to leap; cf. qhr, wild; Lat. fera, ferox; v. Curt. Gr. Etym. p. 256], to rage, rave (in sickness or when in a passion), to be out of one's mind, to be mad, furious (syn.: insanio, deliro, desipio). I.Lit. (class.): quem nos furorem, melagxoli/an illi (Graeci) vocant: quasi vero atra bili solum mens ac non saepe vel iracundiā graviore vel timore vel dolore moveatur: quo genere Athamantem, Alcmaeonem, Ajacem, Orestem furere dicimus, etc., Cic. Tusc. 3, 5, 11: quid est aliud furere, non cognoscere homines, non cognoscere leges, non senatum, id. Pis. 20, 47; cf.: qui valetudinis vitio furunt et melancholici dicuntur, id. Div. 1, 38, 81; and Dig. 23, 2, 9: primum inquiram, quid sit furere, etc., Hor. S. 2, 3, 41: insanire ac furere, Cic. Verr. 2, 4, 18, 39: furere et bacchari, id. Brut. 80, 276; cf.: non ego sanius Bacchabor Edonis: recepto Dulce mihi furere est amico, to play the fool, act foolishly (an imitation of the Anacreontic qe/lw qe/lw manh=nai), Hor. C. 2, 7, 28: Telamon iratus furere luctu filii videretur,
to be distracted
, Cic. de Or. 2, 46, 193: ille, si non acerrime fureret, auderet, etc., id. Pis. 21, 50: furere adversus aliquem, Tiber. ap. Suet. Tib. 61: num furis? an prudens ludis me obscura canendo?Hor. S. 2, 5, 58: furit ille dolore, Ov. M. 12, 478: amore, Val. Fl. 5, 427; cf.: ex quo destiti Inachia furere, to be madly in love with (Gr. mai/nesqai e)pi/ tini), Hor. Epod. 11, 6: in aliqua, Quint. Decl. 289: in celeres iambos Misit (me) furentem, Hor. C. 1, 16, 25.—(b). With acc. and inf.: (Clodius) furebat, a Racilio se contumaciter urbaneque vexatum, Cic. Q. Fr. 2, 1, 3.— With inf.: furit vinci dominus profundi, Sen. Med. 597: ecce furit te reperire atrox Tydides, Hor. C. 1, 15, 27.—(g). With acc. (poet.): hunc sine me furere ante furorem, Verg. A. 12, 680: praecipuum tunc caedis opus, Gradive, furebas, Stat. Th. 9, 5.—II.Transf., of inanim. and abstr. things (poet. and in post-Aug. prose): nubes interdum perscissa furit petulantibus auris, Lucr. 6, 111; cf.: furit mugitibus aether concussus, Verg. G. 3, 150: ventus, Lucr. 6, 687: impetus Aetnae, id. 2, 593; cf.: flamma in Aetna, Hor. Epod. 17, 33: ignis in stipulis, Verg. G. 3, 100: stella vesani leonis, Hor. C. 3, 29, 19: atra tempestas effusis imbribus, Verg. A. 5, 694: furit aestus harenis, id. ib. 1, 107: flammae furentes, id. ib. 4, 670: furit ardor edendi, Ov. M. 8, 828: nec copia argenti tantum furit vita, Plin. 33, 11, 53, 147.—With acc. and inf.: fama furit, versos hostes Poenumque salutem Invenisse fugā, Sil. 7, 504.—Hence, fŭrenter, adv., furiously: pueri autem aiunt eum furenter irasci,