Fúnditus, pen. cor. Aduerb. Ci. From the foundation or groÛd: vtterly.Funditus interite.Cic.To perish for euer.Funditus perdere aliquem.Plaut.Vrterly to vndoe.Funditus amicitiam è vita rollere.Cic.Fundirus euertere amicitiam.Cic.Funditus euersa ciuitas.Cic.A citie vtterly vndone and cast to the ground.Funditus omnia miscentur.Salust.All chinges are vtterly confounded and disordered.Perdere funditus ciuitatem.Cic.Vrbes pereunt funditus. Horat. Trahere Remp. funditus. Tacit.To draw the common weale to vtter destruction.Versæ leges funditus.Tacit. Funditus tollere sidem. Cic.Funditus est repudiandus. Cice.
Lewis and Short: Latin dictionary
fundĭtus, adv. [fundus], from the very bottom, from the foundation (syn.: a fundamento, ab radicibus, radicitus, penitus; freq. and class.). I.Lit.: monumentum P. Scipionis funditus delevit ac sustulit, Cic. Verr. 2, 4, 36, 79; cf.: Carthaginem et Numantiam funditus sustulerunt, id. Off. 1, 11, 35; Vell. 1, 12, 5: destructum templum, Suet. Vesp. 9: perire, Hor. C. 1, 16, 20: evellere,
by the roots
, Phaedr. 2, 2, 10.— B.Trop., utterly, entirely, totally, completely: belli magnos commovit funditus aestus, Lucr. 5, 1435: quae domus tam stabilis, quae tam firma civitas est, quae non odiis et discidiis funditus possit everti?Cic. Lael. 7, 23; cf.: praecepta, quae probas, funditus evertunt amicitias, id. Fin. 2, 25, 80: amicitias funditus tollere e vita, id. Lael. 13, 48; id. N. D. 1, 42, 118; 1, 41, 115: tollere veritatem et fidem, id. Or. 62, 209: eicere, id. Tusc. 1, 18, 42; 5, 33, 93: abolitae leges et versae funditus, Tac. A. 3, 36: perdidisti me sodalem funditus, Plaut. Bacch. 3, 6, 31; id. Most. 3, 1, 154; cf.: Lacedaemonios funditus vicit, Cic. Inv. 1, 33, 55; Verg. A. 11, 413; Enn. ap. Fest. p. 333 Müll. (Ann. v. 132 Vahl.): ne res redeant ad nilum funditus omnes, Lucr. 1, 673: curare nomen, Enn. ap. Charis. p. 239 P. (Ann. v. 163 Vahl.): perspicere omnes res gestas, Lucr. 1, 478: earum rerum funditus esse expertem, Cic. de Or. 3, 50, 195: ne spondeus quidem funditus est repudiandus, id. Or. 64, 216: funditus aliquid pessum dare, Plaut. Trin. 1, 2, 128.—II.Transf., at the bottom, below (only ante- and post-class., and very rare): subsedit funditus, ut faex, Lucr. 5, 497; Spart. Hadr. 12 fin.