Fúlguro, fúlguras, pen. corr. fulgurâre. Plin. To sende foorthe lightning.Oculis fulgurat ignis. Sil. A sterie brightnesse issueth out of his eies. Fulgurare ac tonare. Quint. Auro sulgurat domus.Stat.The house shineth al of gold.Ioue tonante & fulgurante.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
fulgŭro, āre, v. impers. [id.], to lighten (less freq. than fulgeo; in many MSS. the reading oscillates between the two words; cf. Spald. and Zumpt ad Quint. 2, 16, 19, and Mos. and Orell. ad Cic. N. D. 2, 25, 65). I.Lit.: noctu magis quam interdiu sine tonitribus fulgurat, Plin. 2, 54, 55, 145: ex omnibus partibus caeli, id. 18, 35, 81, 354: Jove tonante, fulgurante comitia populi habere nefas, Cic. Div. 2, 18, 43 Orell. N. cr.: fulgurat, cum repentinum late lumen emicuit, Sen. Q. N. 2, 57, 1.—II.Trop.A. Of oratory (cf. fulgeo, I. B.): fulgurat in ullo umquam verius dicta vis eloquentiae? Plin. H. N. praef. 5; Quint. 2, 16, 19 (v. fulgeo, I. B.), Plin. Ep. 1, 20, 19.—B.To flash, glitter, glisten, shine (poet.): vetitoque domus jam fulgurat auro, Stat. Th. 4, 191: cernis, oculis qui fulgurat ignis!Sil. 12, 723.—Part.: fulgŭrātus, a, um, pass. only as subst. plur.: fulgŭrāta, orum, n., things struck by lightning: omnibus fulguratis odor sulphuris inest, Sen. Q. N. 2, 21, 2.