Fragmen, huius frágminis, n. g. pen. cor. Virg.A peece or gobbet of a thing broken.
Lewis and Short: Latin dictionary
fragmen, ĭnis, n. [FRAG, frango]. I.A fracture: percussit subito deceptum fragmine pectus, Val. Fl. 3, 477.—II. Mostly in plur.: fragmina, um, pieces broken off, fragments, ruins, wreck (poet. and in postAug. prose for the class. fragmenta). (a).Plur.: silvarum, Lucr. 1, 284; 5, 1284: remorum, Verg. A. 10, 306: mucronis, id. ib. 12, 741: navigii, Ov. M. 11, 561; cf. ratis, id. ib. 14, 563: adjacebant fragmina telorum equorumque artus, Tac. A. 1, 61: subselliorum, Suet. Ner. 26: panis,
crumbs
, id. Claud. 18: favorum, quae in sacco remanserunt, Col. 9, 15fin.—Absol. of bits of wood, chips: taedas et fragmina poni Imperat, Ov. M. 8, 459.—(b).Sing.: Ilioneus saxo atque ingenti fragmine montis Lucetium sternit,