Flagitium, flagitij. Ci. An ill or mischieuous deede worthy punishement: an hainous offence: a detestable acte: a shameful deede: a great trespasse: an abhontinable vice or naughtie fashion. Vitia atque flagitia domestica. Cicer.Stupra & flagitia.Cic. Flagitium, pro Dedecore. Li. Dishonour: disworship.Consul moueri flagitio timoris fatendi: id est, dedecore. Li. Flagitium, pro Ertore.Cic.An errour.Ista flagitia sunt Democrati, &c.Cic. Promptus flagitio.Tacit.Readie to do mischiefe.Compertus flagitij.Tacit.Conuict of some detestable fault. Grauissima flagitia. Quint. Ingens flagitium. Hor. Insignitius flagitium. Tac. Manifesta flagitia. Quint. Quod flagitium toto corpore abfuit? Ci.What wickednesse was it that thy whole bodie was not distained with.Ad flagitium accommodatus. Cice. Flagitium admittere.Cic.To commit some hainous acte.Flagitio ardere.Plaut.To be conuicte of a greate offence.Committere flagitium.Cic. Conficere. Cice. Deprehendere. Quint. Fagitium facere.Terent.To goe about an hainous or grieuous matter.Scelera & flagitia facere.Cic.Gliscere flagitia & infamia.Tacit.Ingurgitare se in flagitia.Cic. Vide INGVRGITO. Nauare flagitium.Tacit.To indeuour mischiefe.Flagitijs aliquem nobilitare.Terent.Occultare flagitia sua, Auth. ad Heren. Incesto flagitio polluere.Cic. Vide INCESTVS. Flagitium est, si nil mitretur.Plaut.It is verie ill done, &c.Namid nobis cam flagitium est qum illa non Facere vobis quæ modò dixti. Ter. For that is in vs euen as greate a fault, and worthie blame, as it is in you not to doe those things which, &c.Dedecus & flagitium magnum est. Cice. It is a foule shame and rebuke.Flagitium tuÛ est.Plaut.It is through thine vngratiousnes.Teneri flagitijs.Tacit.
Lewis and Short: Latin dictionary
flāgĭtĭum, ii, n. [flagito; cf. Doed. Syn. 2, p. 143; Corss. Ausspr. 1, 398 sq.; orig., burning desire, heat of passion]. I.Lit., an eager or furious demand, importunity, urgency (post-Aug. and rare; cf. flagitatio): Lentulus credebatur illa militiae flagitia primus aspernari, Tac. A. 1, 27: pro Plancina cum pudore et flagitio disseruit, matris preces obtendens, id. ib. 3, 17.—II.Transf.A. Esp., a shameful or disgraceful act done in the heat of passion; a burning shame, disgraceful thing (class.; syn.: scelus, nefas, facinus, maleficium, peccatum, delictum, crimen): quae (convivia) domesticis stupris flagitiisque flagrabunt, Cic. Verr. 2, 4, 32, 71; so, flagrantissima (with adulteria), Tac. A. 14, 51; cf.: stupra et adulteria et omne tale flagitium, Cic. de Sen. 12, 40; id. Verr. 2, 5, 10, 26: domesticis vitiis atque flagitiis se inquinare, id. Tusc. 1, 30, 72; cf.: homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus, id. Prov. Cons. 6, 14; and id. Rosc. Am. 9, 25: tantum sceleris et tantum flagitii admittere, id. Att. 10, 3: quae libido ab oculis, quod facinus a manibus umquam tuis, quod flagitium a toto corpore abfuit? etc., id. Cat. 1, 6, 13; cf.: Q. Curius, flagitiis atque facinoribus coopertus, Sall. C. 23, 1; so with facinora, id. ib. 14, 2 Kritz. N. cr.: nihil facinoris, nihil flagitii praetermittere, Liv. 39, 13, 10; 39, 16, 1: tanta flagitia facere et dicere, Cic. Tusc. 4, 34, 73: in hoc flagitio versari ipsum videmus Jovem (corresp. to stuprum), id. ib. 4, 33, 70: in tot flagitia se ingurgitare, id. Pis. 18, 42.— B. In gen., any shameful or disgraceful act or thing (without the accessory idea of passion): petere honorem pro flagitio more fit, Plaut. Trin. 4, 3, 28: flagitium fiet, nisi dos dabitur virgini, id. ib. 3, 1, 11: cum loquimur terni, nihil flagitii dicimus: at cum bini, obscoenum est, Cic. Fam. 9, 22, 3: flagitium rei militaris admittere, id. Clu. 46, 128: flagiti principium est, nudare inter cives corpora, Enn. ap. Cic. Tusc. 4, 33, 70 (Trag. v. 426 ed. Vahl.): nonne id flagitium est, te aliis consilium dare, foris sapere, tibi non posse auxiliarier?
is it not a shame?
Ter. Heaut. 5, 1, 49: praeesse agro colendo flagitium putes, Cic. Rosc. Am. 18, 50: quantum flagitii commisisset (for which, shortly before: nihil turpius, quam, etc.), id. Brut. 61, 219; cf.: ita necesse fuit aut haec flagitia concipere animo aut susceptae philosophiae nomen amittere,
disgraceful assertions
,
absurdities
, id. N. D. 1, 24, 66.—Comically: Co. Fores hae fecerunt magnum flagitium modo. Ad. Quid id est flagitii? Crepuerunt clare, Plaut. Poen. 3, 2, 32.— Leg. t. t.: perfectum flagitium, a completed crime (opp. imperfectum), Paul. Sent. 5, 4, 14.—C. In vulg. lang., concr. like scelus, shame, disgrace, as a term of reproach, i. q. rascal, scoundrel: flagitium illud hominis!Plaut. Cas. 2, 1, 8; id. As. 2, 4, 67; id. Cas. 3, 2, 22; id. Men. 3, 2, 24; 5, 1, 9: ipsa quae sis stabulum flagitii, id. Truc. 2, 7, 31: etiam opprobras vim, flagiti flagrantia, burning shame, i. e. outrageous villain, id. Rud. 3, 4, 28: omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat, Sall. C. 14, 1.—D. (Causa pro effectu.) Shame, disgrace (rare but class.): id erat meum factum flagiti plenum et dedecoris, Cic. Att. 16, 7, 4; cf.: magnum dedecus et flagitium, id. Off. 3, 22, 86: qui non gloria movemini neque flagitio, Sall. Or. Licin. fin. (p. 236 ed. Gerl.): beatus qui pejus leto flagitium timet, Hor. C. 4, 9, 50: flagitio additis damnum, id. ib. 3, 5, 26: quia illa forma matrem familias flagitium sit si sequatur, Plaut. Merc. 2, 3, 71: facere damni mavolo, Quam obprobramentum aut flagitium muliebre inferri domo, id. ib. 2, 3, 85; id. Ep. 3, 4, 79: flagitium imperio demere, Liv. 25, 15, 19: consul moveri flagitio timoris fatendi, id. 42, 60, 4.