Flabellum, flabelli, n. g. Diminutiuum flabro. Ter. A fanne to blowe winde.Moueri ventos tenni flabello.Ouid.To blow winde with a faune. Flabellum seditionis, per translationem. Cice. An incenser sticrer to sedition.
Lewis and Short: Latin dictionary
flābello, āre, v. a. [flabellum], to fan (post-Aug.): cum calor in affectationem flabellatur, Tert. Pall. 4.
flābellum, i, n.dim. [flabrum], a smali fan or fly-flap.I.Lit.: cape hoc flabellum, et ventulum huic sic facito, Ter. Eun. 3, 5, 47; 50; Mart. 3, 82, 10; for this a peacock's tail was used, Prop. 2, 24 (3, 18), 11; Hier. Ep. 27, 13.— II.Trop.: cujus lingua quasi flabello seditionis, illa tum est egentium concio ventilata,