Finitio, ônis, f. g. Verbal. Idem quod Definitio. Quint. Parum plena finitio Quint. Confirmare & Soluere sinitionem, opponuntur. Quintil.
Lewis and Short: Latin dictionary
fīnītĭo, ōnis, f. [finio] (post-Aug.). I.Alimiting, limit, boundary, Vitr. 2, 1 fin.; 5, 4fin.; 8, 1.—II.A determining, assigning, viz., A.Lit., a division, part, Hyg. Astr. 1, 6 fin.—B.Trop.1.A definition, explanation (esp. freq. in Quint.): finitio est rei propositae propria et dilucida et breviter comprehensa verbis enunciatio, Quint. 7, 3, 2 sq.; 2, 15, 34; 3, 6, 49; 5, 10, 63 et saep.; Gell. 15, 9, 11.—2.A rule: illam quasi finitionem veluti quandam legem sanxerunt, eos tantum surculos posse coalescere, qui, etc., Col. 5, 11, 12.—III.An end; esp., A.The end of life, death, Inscr. Grut. 810, 10: FATI, Inscr. Orell. 4776.—B.Completeness: progressum esse ad hanc finitionem, Vitr. 2, 1, 8.