Filia, filiæ, f. g. A daughter.Integra filia.Plaut.A daughter vndefiled.Filia iam matura viro.Virg.A daughter mariageable.Nubilis.Ouid. Idem. Collocare alicui filiam. Ci. To bestow his daughter vpõ one.Nuptui vel in matrimonium collocare. Colum. Cice. Idem. Despondere alicui.Cic.To betroth his daughter to one.Locare.Terent.
Lewis and Short: Latin dictionary
fīlĭa, ae (gen. filiāi, Plaut. Aul. 2, 4, 16 al.; dat. and abl. plur. filiabus, Cato ap. Prisc. p. 733 P.; Liv. 24, 26, 2; Sen. Q. N. 1, 17 fin.; Inscr. Grut. 750, 6; August. C. D. 3, 5; 15, 23; Dig. 30, 15, 1; 40, 12, 3, 2; cf. Plin. ap. Charis. p. 103 fin. P.; and filiis, Enn. ap. Prisc. l. l.; Plaut. Stich. 4, 1, 61; id. Poen. 5, 3, 9; Front. Strat. 4, 3, 5; Liv. 38, 57, 2 Drak.; Just. 7, 3, 3; Auct. B. Alex. 33, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 22), f. [filius], a daughter: tua reconcilietur uxor, mea necetur filia, Enn. ap. Ruf. 37 (Trag. v. 267 ed. Vahl.): Numae Pompilii nepos ex filia rex a populo est Ancus Marcius constitutus, Cic. Rep. 2, 18: o matre pulchra filia pulchrior, Hor. C. 1, 16, 1.—In apposition: cum Decimus quidam Verginius virginem filiam ... in foro sua manu interemisset, Cic. Rep. 2, 37: virgo, Ter. Ad. 3, 4, 20; Quint. 9, 2, 70: eam quae nobis adoptione filiae loco esse coeperit, Gai. Inst. 1, 59.—A. In partic.: filia familias, or, in one word, filiafamilias, v. familia. — B.Transf., female offspring, offshoot (poet.): Pontica pinus, Silvae filia nobilis, Hor. C. 1, 14, 12; Mart. 14, 90: filiae Picenae porcae, id. 13, 35: Massilia Graium filia, Paul. Nol. Carm. 21, 305.