Fides, sidis, f. g. Cic.A string of an instrument: a harpe or lute.Conspicuus fide.Ouid.Notable for his playing on instruments.Canoræ fides.Virg. Vide CANORVS. Adhibere fides epulis. Quin. To vse playing on instruments at feastes.Assumpta fide pulsus luctus.Val. Flac.Taking hys instrument.Canere fidibus. Quint. To play on the harpe or lute.Cecinisse fidibus præclarè dicitur Epaminundas.Cic.Conteniæ fides.Cic.Strings stretched or set vp.Discebant fidibus antiqui. Cice. Men of auntient time learned to play on the harpe or lute.Docere aliquem fidibus.Cic.To teach one to play on instruments.Iungere vocem fidibus. Quint. To sing to.Mouere fides.Ouid.To play on the lute, &c.
Fido, fidis. Fiducia, Fiduciarius, Fidus, Vide FIDES, fidei.
Fidus, Adiect. Plin. iun.Trustie: faithful: sure: true hearted,Amicus fidus. Catul. Fidus animus.Liu.A bolde courage, that feareth not.Aures fidæ.Ouid. Coniux fidissima. Ouid.Fidissimus cultor imperij Romani.Liu.Custos fidissima.Ouid. Fida custodia. Cic.Domus fida.Ouid. Ensis fidus. Virg.Fida familiaritas. Ci. Interpres fidus. Hor. Medicus fidus, Hor. Minister fidus. Ouid.Fida pax Romanis fuit cum Porsena.Liu.Pectora sida.Ouid. Fidissimus domino seruus. Liu.Silentia fida.Virg. Sodalis fidus. Ouid.Subsidium fidissimum.Tacit.Terra fida.Ouid. Fidissima vxor. Cic.
fīdo, fīsus sum (ante-class. form of the fut. fidebo, Nov. ap. Non. 509, 4), 3, v. n. [root in Sanscr. bandh, unite; Gr. pei/qw, persuade, pei=sma, cable; Lat. fidus, Deus Fidius, foedus; cf.: fascis, fascia; Curt. Gr. Etym. p. 262; but Fick refers fido to root bhidh; Goth. beidan; Engl. bide, to expect; Vergl. Wört. p. 380], to trust, confide, put confidence in, rely upon a person or thing (rare; in the verb. finit. mostly poet.; but class. in the part. praes. and P. a.). (a). With dat.: fidere nocti, Verg. A. 9, 378: fugae fidens, id. ib. 11, 351: pestilentiae fidens (with societate fretus), Liv. 8, 22, 7: taedae non bene fisa, Ov. M. 15, 827: qui sibi fidit, Hor. Ep. 1, 19, 22; id. S. 2, 2, 108: puer bene sibi fidens, Cic. Att. 6, 6, 4.—(b). With abl.: hac (Cynosurā) fidunt duce nocturnā Phoenices in alto, Cic. poët. N. D. 2, 41, 106; id. Ac. 2, 20, 66: arcu fisi Getae, Ov. P. 4, 9, 78: cursu, id. M. 7, 545: ope equinā, id. ib. 9, 125: pecuniā, Nep. Lys. 3 fin.: prudentiā consilioque fidens, Cic. Off. 1, 23, 81.—Doubtful, whether dat. or abl. (v. Zumpt, Gr. 413; cf. confido): nec nitido fidit adultero, Hor. C. 3, 24, 20: pictis puppibus, id. ib. 1, 14, 15: (Jugurtham) Mario parum fidere, Sall. J. 112, 2: ingenio, Quint. 10, 7, 18; cf.: ingenio suo, Plin. Ep. 4, 13 fin.: suis rebus, Cic. Att. 10, 8, 2.—(g). With inf.: fidis enim manare poëtica mella Te solum, Hor. Ep. 1, 19, 44; Sil. 1, 432: parum fidens pedibus contingere matrem, Luc. 4, 615: fisus cuncta sibi cessura pericula, Caesar, id. 5, 577.—(d).Absol.: ubi fidentem fraudaveris, i. e. who trusts (you), Plaut. As. 3, 2, 15.—Hence, fīdens, entis, P.a. (lit., trusting to one's self, self-confident; hence), confident, courageous, bold: qui fortis est, idem est fidens, qui autem est fidens, is profecto non extimescit: discrepat enim a timendo confidere, Cic. Tusc. 3, 7, 14: fidenti animo gradietur ad mortem, id. ib. 1, 46, 110; cf.: tum Calchas haec est fidenti voce locutus, id. poët. Div. 2, 30, 64: fidens animi, Verg. A. 2, 61; Tac. A. 4, 59 fin.; so, fidens armorum, Luc. 9, 373.—Comp.: Romanus, fidentior, Amm. 16, 12 al.—Sup.: fidentissimo impetu acies motae, Amm. 27, 10, 12.— Adv.: fīdenter, confidently, fearlessly, boldly: timide fortasse signifer evellebat, quod fidenter infixerat, Cic. Div. 2, 31, 67: agere, id. Ac. 2, 8, 24: confirmare, id. de Or. 1, 56, 240; cf. id. N. D. 1, 8, 18.—Comp.: paulo vellem fidentius te illi respondisse, Cic. Att. 6, 1, 21.—Sup.: accedere fidentissime, Amm. 17, 1, 9; August. Ver. Rel. 3.