fērĭor, ātus, 1, v. dep. n. [feriac], to rest from work, to keep holiday (in the verb. finit. ante- and post-class. and very rare for ferias habere, agere; but class. in the P. a.): Achilles ab armis feriabatur, Macr. Somn. Scip. 1, 7: non fuerunt feriati, Varr. L. L. 6, 13 Müll.: male feriatos Troas,
keeping festival at an unseasonable time
, Hor. C. 4, 6, 14: animus feriaturus, Sid. Ep. 9, 11 med.: sabatho etiam a bonis operibus, Ambros. in Luc. 5, 39.—Hence, fē-rĭātus, a, um, P. a., keeping holiday, unoccupied, disengaged, at leisure, idle.A. Prop.: familia, Varr. R. R. 1, 16, 4: Deum sic feriatum volumus cessatione torpere, Cic. N. D. 1, 37, 102: feriatus ne sis,
be not idle
, Plaut. Mil. 2, 2, 62: voluntate sua feriati a negotiis publicis, Cic. de Or. 3, 15, 58: feriatus ab iis studiis, in quae, etc., Trebon. ap. Cic. Fam. 12, 16, 2: meditatio argutiarum, in qua id genus homines consenescunt male feriati quos philosophos vulgus esse putat,
with leisure ill employed
, Gell. 10, 22, 24: toga feriata,
long disused
, Plin. Ep. 7, 3, 2; cf. id. ib. 5, 6, 45.—B.Transf., of inanim. and abstr. things (very rare): machaera feriata,
unemployed
,
idle
, Plaut. Mil. 1, 7; so, toga, Plin. Ep. 7, 3, 2: freta, quiet, still, Prud. stef. 6, 156: dies feriatus,