Fatigatio, ônis, f. g. Verbale. Colum. A wearying.Fatigationem minuit. Colu. It maketh him not so weary.Minus afficit sensus fatigatio, qum cogitatio. Quint.
Lewis and Short: Latin dictionary
fătīgātĭo, ōnis, f. [id.], weariness, fatigue (stronger than lassitudo; v. the foll.; perh. not ante-Aug.; but defatigatio in Cic. and Caes.). I. Prop.: exercitationis finis esse debet lassitudo, quae citra fatigationem est, Cels. 1, 2: equorum atque hominum, Liv. 22, 15, 7: deficiens dolore et fatigatione, Quint. 11, 3, 173: sudor et fatigatio, id. 11, 3, 147; so with sudor, id. 1, 2, 31; 1, 12, 11: requiescit labor ille, cujus sibi ipsa fatigatio obstabat, id. 11, 2, 43; cf. id. 10, 3, 27; Tac. H. 2, 60.—II.Trop., jeer, banter (post-class.): qui cum in auditorio vel levi fatigatione taxaverunt, Eutr. 9, 19; Sulp. Sever. Dial. 1, 4 med.—In plur., Sid. Ep. 1, 8.—III. Concr.: fatigationi consulitur,